หลังจากอิศราขับรถไปส่งมารดายังโรงพยาบาล เพื่อนอนเฝ้าดูอาการของอรอินในคืนนี้อีกครั้งด้วยตัวเอง ชายหนุ่มจึงรีบขอตัว ตีรถกลับเข้าบ้านทันที ทำไมนะเหรอ...ก็เขามีเรื่องต้องสะสางจัดการเคลียร์ปัญญากับแม่หลานสาวอดีตแม่นมบัวของตัวเองนะสิ มันเป็นเรื่องสำคัญมากเสียด้วย...
ตอนนี้น้องสาวของเขารู้สึกตัวแล้ว อาการโดยรวมไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง คุณหมอให้นอนพักอีกสองวันก็อนุญาตให้กลับไปพักต่อที่บ้านได้ คงเหลือไว้เพียงอาการซึมเศร้าไม่ยอมพูดยอมจากับใคร เอาแต่นอนน้ำตาซึม เขามองน้องสาวด้วยดวงใจปวดร้าว น้องเจ็บเขาก็เจ็บไม่ต่างกัน
ทำไมความรักมันช่างน่ากลัวเช่นนี้ ยามรักหวานรักนั้นมักทำให้คนเรายิ้มได้ หากยามเมื่อรักขมรักมันก็ทำให้เราร้องไห้ได้เช่นกัน...
อิศราถอนใจเมื่อนึกถึงเรื่องความรักไม่สมหวังของน้องสาว ส่วนตัวเขาเองนั้นรู้สึกเครียดไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ เขายังไม่รู้จะเอาอย่างไรดีกับมนต์รสาเลยตอนนี้เขายังคิดไม่ออ
