อาการปั้นปึงจากคนร่างบางทำให้อิศราใจอ่อนยวบลงมากกว่าเดิม หลังจากต้องไปลากตัวบังคับให้นั่งรถกลับบ้านมาพร้อมกันเมื่อตอนเลิกงาน มนต์รสาก็ยังไม่ยอมเปิดปากพูดกับเขาสักคำเดียว แถมยังทำท่าเหมือนเขากลายเป็นอากาศธาตุไปเสียอย่างนั้นอีก ไม่บอกเขาก็พอจะรู้อยู่เต็มอก ทำไมหญิงสาวถึงไม่ยอมพูดยอมจากับเขา เธอคงไม่พอใจที่ถูกกนกขวัญพูดจาดูถูกเอาแบบนั้น แถมยังเข้าใจผิดคิดว่าเขาเข้าข้างฝ่ายนั้นอีกต่างหาก...
“ฉันไม่ได้ปกป้องขวัญ...” เป็นอีกครั้งที่อิศราเริ่มไม่เข้าใจตัวเองขึ้นมา นี่เขาเป็นอะไรไป ทำไมเขาถึงต้องมาคอยแคร์ความรู้สึกของมนต์รสามากมายขนาดนี้ด้วย
“ฉันพูดเรื่องจริง แล้วก็เลิกงอนฉันเสียที ฉันกับขวัญไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่เธอคิด ฉันคิดกับขวัญแค่น้องสาวและไม่เคยคิดเป็นอื่นมากกว่านั้น...”
ร่างสูงก้าวมานั่งบนเก้าอี้หวายสีอิฐเข้ม ดวงตาคมจับจ้องมองร่างบางไม่กระพริบ ทำไมเขาถึงต้องคอยมานั่งอธิบายเรื่องหยุม
