Bad friend - 4 ไอ้เพื่อนบ้ากาม
780 คำ
ฉันรีบขอตัวเข้าห้องเพราะความอับอาย สงครามมันยังมีหน้ามายักคิ้วให้อีก ดูจะชื่นชมในความเผือกของตัวเองเอามากๆ
เวลาประมาณสี่ทุ่ม ขณะที่ฉันกำลังดูทีวีจู่ๆ สงครามก็เปิดประตูห้องเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ตกใจหมด มาทำไมดึกดื่นแบบนี้” ฉันท้วงคนที่เพิ่งเข้ามาในห้อง
“พรุ่งนี้ไม่มีเรียน จะชวนไปดื่ม” เขาพูดห้วนๆ ก่อนจะเดินไปในครัวหยิบขวดน้ำมากระดกราวกับว่าห้องตัวเองไม่มีน้ำกิน
“ฉ…ฉันปวดท้อง โอ้ยๆ ปวดมากเลย” ฉันรีบเอามือกุมท้องของตัวเองแล้วงอตัวแสร้งว่าปวดมาก
“แสดง ?” คนที่มองอยู่เลิกคิ้วถามด้วยท่าทางที่ไม่เชื่อ
“ปวดท้องจริงๆ ฉันเป็นประจำเดือนด้วย”
“อ่าๆ ถ้าอย่างนั้นก็กินยาพักผ่อน”
“อื้อ อย่าเมามากก็แล้วกัน”
ที่เตือนแบบนี้เพราะถ้าสงครามเมามันก็จะลำบากฉันไปด้วย เวลาเมาทีไรมันจะขับรถกลับไม่ไหวต้องให้ฉันไปหิ้วกลับ แล้วใดๆ คือฉันขับรถไม่ค่อยแข็งด้วย
สงครามไหวไหล่แล้วเดินออกไปจากห้อง ให้หลังจากที่บานประตูปิดสนิทฉันก็ถอนหายใจออกมายาวๆ โชคดีที่หลอกเขาได้ คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ชวนเที่ยวเก่ง ดื่มเก่งเป็นที่สุด
ตกดึกขณะที่กำลังนอนอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นมารบกวน ฉันควานมือคลำหาโทรศัพท์แล้วกดรับสายอย่างหงุดหงิด
“คนจะนอนโทรมาทำไมนักหนา!!” นี่คือคำพูดที่ฉันตะเบ็งเสียงออกไปทันทีที่กดรับสาย
“ขับรถไม่ไหว”
พอได้ยินเสียงก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร คิดเอาไว้ไม่มีผิด ภาระจริงๆ เลย
“นายไปกับใครก็ให้เขามาส่งสิ ฉันจะนอน!!” ฉันตอบปัดไปอย่างรำคาญ
“พวกมันกลับหมดแล้ว” สงครามบอกเสียงยาน ดูท่าจะเมามากจริงๆ
“อยู่คลับไหนฉันจะไปรับ” ในที่สุดก็ต้องเป็นฉัน มันคงเป็นเวรกรรมที่ทำให้ได้มาเป็นเพื่อนกัน
พอได้ชื่อคลับมาแล้วฉันก็ต้องลากสังขารของตัวเองลุกขึ้นจากเตียงแล้วเรียกแท็กซี่ไปหาสงคราม เจอเขานั่งอยู่หน้ารถอย่างหมดสภาพ แต่ถึงจะสภาพอย่างนั้นก็ไม่สามารถทำรายความหล่อของเขาได้
แล้วมันใช่เรื่องที่ฉันจะมาชื่นชมเขาไหมเนี่ย!!
ฉันแบกสงครามขึ้นรถ ตัวก็หนักขาแทบหักแล้วเนี่ย พอเอาขึ้นรถได้ฉันก็ต้องใช้สมาธิเป็นอย่างสูงในการขับรถกลับมาที่คอนโด
#ภายในห้องของสงคราม
“นี่!! เดินดีๆ ได้ไหม กินควายเข้าไปหรือไงตัวถึงได้หนักขนาดนี้” ฉันบ่นสงครามที่ทิ้งน้ำหนักตัวลงทำให้ขาแทบพับ แต่ถึงบ่นยังไงตอนนี้มันก็ไม่ได้สติ
กว่าจะลากตัวเพื่อนรักมาถึงที่ห้องได้เล่นเอาเหงื่อตก
“อร้าย!!!”
ตุบ!!
เสียงร้องอุทานของฉันดังขึ้นมา พร้อมกับร่างที่ถูกรั้งให้นอนราบลงมาบนเตียงพร้อมกับสงคราม เพราะเขาไม่ยอมปล่อยตัวฉันทำให้ล้มลงมาแบบนี้
แถมในตอนนี้ตัวของสงครามยังทับอยู่บนตัวของฉันอีกต่างหาก
“ไอ้บ้า มันหนักลุกขึ้นไปนะ” ฉันพยายามใช้มือดันเขาออกอย่างสุดกำลัง
แต่!! จู่ๆ สงครามมันก็เกิดมีอารมณ์หื่นกาม ขยับเอวสอบโยกเบาๆ ซึ่งเขาไม่ได้สติเลยนี่คงเป็นจิตใต้สำนึกที่ฝังลึกในจิตใจ ความบ้ากามยกให้เป็นที่หนึ่งจริงๆ
“ไอ้สงคราม!! ฉันเส้นด้ายเพื่อนนายนะ ทำบ้าอะไรเนี่ยลุกขึ้นไป” ฉันรีบดันตัวเขาออกอย่างทุลักทุเล หนักเป็นบ้าเลย
“น้องจอยจ๋า~” เสียงของสงครามพูดก่อนจะเริ่มลามปามเนื้อตัวของฉัน
“จอยไหน บอกว่าฉันเส้นด้ายเพื่อนนายไง!!”
ในเมื่อพูดจนเสียงแหบพลักจนหมดแรงแล้วไม่ได้ผล วิธีสุดท้ายที่ฉันใช้คือตบไปที่หน้าเขาแรงๆ หนึ่งครั้ง ความเจ็บทำให้สงครามเอนตัวหนี ฉันจึงใช้จังหวะนี้ผลักเขาออกแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียง
“ไอ้บ้ากามเอ้ย!!”
ฉันไม่โกรธกับการกระทำเมื่อครู่เพราะรู้ว่าเขาไม่มีสติ แค่หงุดหงิดตัวเองที่ไม่น่าไปรับเขามาจากคลับ น่าจะปล่อยให้นอนที่นั่น
พรุ่งนี้ฉันจะบอกว่ามันทำตัวหื่นกามกับฉันยังไงบ้าง และจะเรียกค่าเสียหาย!!
- ผู้เขียน
