ผู้ชายตัวโตยืนอยู่หน้ากระจก สองมือกำลังจัดแต่งเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เสื้อเชิ้ตสีขาว ผูกเนคไทสีแดงเข้ม สวมทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำและกางเกงสแล็คสีเดียวกัน เมื่อทุกอย่างดูเรียบร้อยดีแล้ว ปริณก็เดินลงมาข้างล่างไปยังห้องทานอาหาร
วันนี้เขาลงมาช้านิดหน่อย เพราะกว่าจะออกมาจากห้องของมุกดาก็เกือบตีสาม แต่พอมาถึง สายตาคมกวาดมองรอบ ๆ บริเวณไม่เห็นคนตัวเล็กที่มอบความสุขให้เขาเมื่อคืนก็แปลกใจ เพราะต่อให้จะโดนทำทั้งคืน เธอก็จะลงมากินอาหารเช้าด้วยกันทุกครั้ง
“มุกดาลงมาหรือยัง” ปริณเอ่ยถามแก้วด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตามปกติ
“ยังเลยค่ะคุณชาย ตั้งแต่เช้ายังไม่เห็นคุณมุกเลยค่ะ”
พอได้ยินคำตอบ คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันทันที เธอสมควรที่จะต้องรู้หน้าที่ตัวเองมากกว่านี้ และการกินอาหารเช้าพร้อมกันกับเขาก็คือหน้าที่อย่างหนึ่ง
“คุณชายจะให้แก้วไปตามให้ไหมคะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันไปดูเอง”
ร่างสูงหันหลังเดินกลับขึ้นไปบนชั้น
