“แล้ววราเตรียมคำตอบเอาไว้ให้น้องบาสหรือยังละ รับรองได้ เมื่อโตขึ้นมาเขาต้องถามแน่ๆ ดูจากท่าทางแล้วถ้าจะฉลาดน่าดู”
“ยังเลยจ้ะ วรายังไม่รู้ว่าจะบอกลูกว่ายังไงเลย แต่ว่ายังมีเวลาอยู่ เดี๋ยวก็คงคิดได้เองนะจ๊ะ”
“นิสาเห็นวราเตรียมของไว้ใส่บาตรไม่ใช่เหรอไง นี่ก็จะสายแล้ว ไม่ออกไปใส่บาตรเหรอ ไปกันเถอะเจ้าตัวแสบยังไม่ตื่นเห็นนอนสบายยังไม่อยากกวน ปล่อยให้นอนไปก่อน ตื่นขึ้นมาเมื่อไรจะฟัดให้หน่ำใจเลยเชียว” วราพิชชาและนิสาจึงรีบออกมายังหน้าบ้าน พระภิกษุก็เดินมาจวนจะถึงพอดี หลังจากที่ใส่บาตรและรับพรที่พระภิษุกสวดอวยพรให้จนเรียบร้อย
“นิสาไปตลาดดีกว่า จะไปหาซื้อของสดมาทำให้วรากิน ดูสิผอมไปตั้งเยอะ เป็นการบำรุงร่างกายหลังการคลอดไง วราจะได้แข็งแรง ไปแปบเดียวแหละ เดี๋ยวตลาดจะวายก่อน นิสาจะหาขนมอร่อยๆ มาฝากนะ นิสาไปละ”
“จักรยานจอดอยู่ใต้ถุนบ้านนะ นิสาถีบจักรยานไปดีกว่า นี่สายแล้วเดี๋ยวไปไม่ทันตลาดจะวายก่อ
