บทที่11.จำใจจำจาก(ไม่อยากไปเลย)

1592 คำ

แต่วราพิชชาก็ต้องเก็บไว้เพื่ออนาคต ในตอนที่ไม่สามารถทำงานได้ ถ้าท้องโตขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า วราพิชชาคงไม่สามารถทำงานที่นี่ต่อไปได้ วราพิชชากลัวว่าถ้าโดมินิครู้เรื่องจะทำให้เขาไม่พอใจ และอาจมาทำร้ายวราพิชชาและลูกน้อยได้ วราพิชชาจะต้องป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้น แค่พนักงานตัวเล็กๆ ตำแหน่งที่ไม่มีความสำคัญคนหนึ่งลาออก หายตัวไปเงียบๆ คงไม่มีใครสนใจ สักวันทุกคนก็คงลืมเรื่องที่เกิดขึ้นและมันก็คงจะหายไปตามกาลเวลา โดมินิค ยกนิ้วมือขึ้นกดระหว่างคิ้วด้วยเกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรง มันคงจะเป็นอาการที่เกิดขึ้นหลังจากที่เขาดื่มเข้าไปมากมาย แถมยังนอนไม่พอ โดมินิคถูกปลุกขึ้นมากลางดึกขึ้นมารับโทรศัพท์ทางไกลหมายเลขส่วนตัวจะมีเพียงไม่กี่คนที่รู้เบอร์นี้ แสดงว่ามันเป็นเรื่องสำคัญมากเมื่อรับโทรศัพท์ เสียงแม่ดังลอดออกมาอย่างแผ่วเบา เขาได้ยินเสียงสะอื้นตามมาเป็นระยะ แม่ซึ่งเข้มแข็งอารมณ์ดี ไม่เคยร้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม