เป็นวันแรกในรอบหลายปีที่หล่อนตื่นนอนสายกว่าจอร์จผู้เป็นนายจ้าง หญิงสาวยืนมองตัวเองที่เรียบร้อยอยู่ในชุดฟอร์มของพยาบาลอยู่หน้ากระจกเงาภายในห้องพักเดิมของตัวเองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอัปยศอดสู เรื่องราวความน่าละอายที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันยังติดตราตรึงอยู่ภายในใจ
มันไม่มีทางลบเลือนได้ แม้ว่าจะใช้เวลาทั้งชีวิตก็ตาม...
หยาดน้ำตาที่เอ่อคลอหน่วยตารินไหลลงมาอาบแก้มนวลที่ซีดไร้สีเลือด การแต่งงานที่ไร้เงาเจ้าบ่าวตัวจริงอย่างโจเซฟไม่ได้สร้างความอับอายให้กับหล่อนมากเท่ากับการตกเป็นของดีแลน คาร์ตันทั้งตัวและหัวใจ
เมื่อคืน... หล่อนควรจะหยุดเขา ควรจะหยุดทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ความรักที่มีให้เขาจนล้นหัวใจ ทำให้หล่อนยินยอมพร้อมใจ ยอมตกเป็นของเขา ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้ต้องการมันเลย พรหมจารีที่หวงแหนมาตลอดชีวิต มันไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของดีแลน คาร์ตัน
กลีบปากอิ่มสั่นระริก หยาดน้ำตาหลั่งรินเป็นสา
