ทารกตัวใหญ่กินนมจากเต้าอย่างมูมมาม ชลธารทำได้แค่นั่งแอ่นอกให้เขาเชยชมอยู่กับที่ ฝ่ามือหนาของเขาประคองเต้าเอาไว้ ปากก็ผลุบ ๆ ผลับ ๆ ไม่ยอมหยุด ชลธารมองเขาแล้วรู้สึกอายขึ้นมา จะมาอยากเป็นทารกตอนนี้ทำไมกัน ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
“พอเถอะค่ะคุณธีร์ อื้อ เมื่อคืนคุณธีร์ก็ทำไปเยอะแล้วนะคะ” หญิงสาวท้วงพร้อมปิดปากเขาไว้
“เยอะอะไรสองรอบเองหวาน” เขาแย้งกลับ
“โธ่ คุณธีร์ เอะอะจะลากหวานขึ้นเตียงไม่ได้นะคะ”
“ใครบอกว่าทำไม่ได้ คุณมีหน้าที่นี้เป็นหลักอยู่แล้วนะหวาน” ธีร์ตอบพร้อมเลิกคิ้วขึ้นสูง เหมือนย้ำหน้าที่ของอีกคนให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
“เอ่อ” คนเถียงไม่ออกได้แต่ทำหน้าเจื่อน ๆ ใช่ เขาพูดถูก เธอรับเงินมาเพื่อทำเรื่องนี้จริง ๆ
ใบหน้าเศร้าสร้อยนั่น ทำให้อารมณ์ของธีร์ชะงักงันไป เขาติดตะขอเสื้อชั้นในให้หญิงสาวตามเดิม แล้วผุดลุกขึ้นมานั่งอยู่ด้านข้าง
“ทำหน้าแบบนี้มีอะไรอีกหรือเปล่า บอกผมมาตรง ๆ ได้นะหวาน” อย
