“ไม่เอาหรอกว่าแต่จะไปไหนล่ะ”
“ก็ที่เกาะส่วนตัวนะคะคุณแม่”
“อย่างนั้นไม่นั่งรถไปรอที่โรงแรมของเราก็ดีนะ”
“ได้ครับ คุณแม่ไปด้วยกันไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะเที่ยวให้สนุกนะลูก”
ไม่มีทาง!
วีร์ดาบอกตัวเองว่าเธอไม่มีทางลงเรือลำที่จอดอยู่ตรงหน้านี่เพื่อจะข้ามไปฮันนีมูนยังตรงเกาะตามที่มือของดนย์ชี้นั่นแน่นอน
แล้วแหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้า เมฆดำครึ้มขนาดนี้น่ะหรือจะเดินเรือข้ามฟากกัน ขนาดว่าเธอไม่มีความรู้เรื่องคลื่นลมแรงอะไรพวกนั้นเลย เห็นสภาพอากาศแบบนี้แล้วก็ยังรู้ว่าอันตราย
นี่มันวางแผนฆาตกรรมกันชัดๆ
“เร็วสิคุณ เดี๋ยวฝนก็ตกก่อนหรอก”
“คุณอยากไปก็ไปคนเดียวเหอะ ฉันไม่ไปอ่ะ” วีร์ดาบอกแล้วหมุนตัวจะเดินเบียดเขาออกจากท่าเรือ
“จะไม่ไปได้ยังไง นี่มันทริปฮันนีมูนของเรานะคุณ”
“ฉันไม่เคยร้องขอทริปปัญญาอ่อนอะไรนี่ คุณอยากไปก็ไปคนเดียวเหอะ”
“ไปคนเดียวจะเรียกฮันนีมูนได้ยังไงวะ”
ดนย์บ่นพร้อม
