นายตัวร้ายกับหนุ่มดอกไม้

ครั้งแรกที่ยาวนา

เมื่ออ้นเข้ามาในห้องก็เห็นสภาพเปลือยเปล่าท่อนบน ของเอที่นอนแผ่หราหมดสภาพหนุ่มเทคโน อ้นยืนจ้องมองเอและอมยิ้มสักพัก หลังจากนั้นเขาก็สลัดความคิดนั้นทิ้งไป และ อ้นก็ออกไปตากผ้าที่ระเบียง แต่ใจก็ยังมีความรู้สึกแวบๆ ให้เห็นใบหน้าอันคมเข้มของเอ อ้นจึงพยายามสลัดความคิดนั้นทิ้งไปอีกครั้ง แล้วรีบตากผ้าให้เสร็จโดยเร็วไว

หลังจากที่อ้นตากผ้าเสร็จเขาก็เข้ามาภายในห้องอีก และเดินไปที่บริเวณเตียงนอนเพื่อปลุกเอมากินข้าว

"นายตื่นได้แล้ว"อ้นเขย่าร่างของเอ

เอลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าของอ้นอยู่ตรงหน้า เขาจึงขยับร่างลุกขึ้นนั่งในสภาพสะลึมสะลือ

"กินข้าวได้แล้ว" อ้นชี้ไปที่กล่องข้าวที่วางไว้บนโต๊ะ

เอจึงลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะทันที และรีบเปิดกล่องข้าวซึ่งเป็นกระเพราไก่ไข่ดาว ด้วยความหิวเอจึงไม่รอช้ารีบกินทันที โดยมีอ้นนั่งมองด้วยความขบขัน เพราะเอกินข้าวแบบหิวกระหายเหมือนไม่ได้กินมาหลายเดือน

"ค่อยๆกินก็ได้เดี๋ยวติดคอหรอก"

เอหยุดกินและเงยมองหน้าอ้น แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ อ้นซึ่งมองเออยู่จึงลุกขึ้นไปนำน้ำในตู้เย็นมาให้เอดื่ม

'เอ้าน้ำ"อ้นวางน้ำไว้ข้างๆตัวเอ แล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเพราะเหนียวตัวเต็มที

หลังจากที่อ้นอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาแล้วเขาก็ได้เห็นเอนอนหลับอีกครั้ง อ้นจึงเดินไปนั่งลงที่ข้างเตียง และสายตาของเขาก็มองไปที่ใบหน้าอันหล่อคมเข้า และอ้นไล่สายตาลงมาจนถึงแผงอกที่ล่ำสัน แล้วมองลงต่ำมาถึงบริเวณท้องที่แน่นไร้พุงย้อย พออ้นเลื่อนสายตาต่ำลงอีก เขาได้เห็นขนปุกปุยเหนือขอบกางเกง ยิ่งทำให้เขามองต่ำลงใจของอ้นสั่นระรัว เพราะต้นไม่ได้ใส่กางเกงในมีเพียงบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วเท่านั้น อ้นจ้องมองบริเวณบ็อกเซอร์ที่พองนูน และอยากสัมผัสเปิดดูแต่ใจเขาก็ไม่กล้า อ้นหันหน้าไปทางอื่น ต่อจากนั้นเขาก็ล้มตัวลงนอนเบียดกับร่างของเอ

"ทำไมอาบน้ำนานจัง"เอลืมตาขึ้นถามทันทีหลังจากอ้นล้มตัวลงนอนข้างๆ ความจริงแล้วเอยังไม่หลับ เขาเพียงแค่หลับตา นอนคิดเนื่องราวที่ผ่านมาวันนี้ของเขา

"ไม่นานหรอก"

"นานซิเรารอนายจนเกือบหลับไปเลย"

"รอทำไมอยากนอนก็นอนไปซิ มารอทำไม"

"เราขอบใจนายมากนะ ที่ช่วยเราวันนี้"

"ไม่ต้องขอบใจหรอก เราไม่ได้ตั้งใจช่วยนาย มันเป็นเหตุสุดวิสัย"

"ก็นั่นแหละ เราอยากตอบแทนบุญคุณนาย"

"ไม่ต้องหรอก"

'ได้ไง นายอยากให้เราทำอะไร เราทำให้นายได้ทุกอย่าง'ความจริงเอก็ไม่ได้อยากตอบแทนบุญคุณอะไรหรอก เพียงแค่พูดให้ดูดี

"บอกว่าไม่ต้องการ ไม่เป็นไร"

"นายไม่อยากได้จริงๆนะ เราให้ทั้งตัวนะ"เออมยิ้ม

อ้นนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ ถึงแม้คำพูดของเอจะชวนให้คิดอย่างอื่นไม่ได้ก็ตามที และที่สำคัญเขาเริ่มง่วงนอน อ้นจึงเปลืยนท่านอนเป็นหันหลังให้เอ แล้วหลังจากนั้นเขาก็หลับไปในทันที ไม่นานเอก็หลับตามไปเหมือนกัน ด้วยความเมื่อยล้าจากการถูกไล่ลาศัตรูที่ช่วงเย็นที่ผ่านมา

อ้นเริ่มรู้สึกตัวอีกทีก็ใกล้แจ้ง เพราะเริ่มอึดอัดจากที่เอเอาขามาเกยที่ร่างของเขา ส่วนแขนก็กอดบริเวณอกของเขา อ้นจึงขยับแขนของเอออก ส่วนบริเวณขาของเอ ที่พาดร่างของอ้นยังอยู่เช่นเดิม เพราะอ้นเริ่มรู้สึกมีบางสิ่งที่กำลังขยายแข็งเสียดสีกับขาของเขา มันจึงทำให้อ้นอยากสัมผัสสิ่งนั้นไว้ แล้วอ้นก็หลับตาเพื่อข่มความรู้สึกให้หลับต่อ เพราะยังเหลือเวลานอนอีกหน่อยกว่าจะถึงเวลาเช้า

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นสนั่นห้อง อ้นรีบลุกขึ้นนั่งทันที แต่ติดที่ร่างของเอกอดเขาไว้แน่นอีกครั้ง อ้นจึงรีบผลักร่างของเอออกไป และทำให้เออยู่ในท่านอนหงาย ซึ่งเผยเห็นส่วนกลางลำตัวพองนูน อ้นจ้องมองอย่างไม่กระพริบตามองด้วยความอยากสัมผัส แต่แล้วทันใดนั้นเอก็ลืมตาขึ้น และสิ่งที่เขาเห็นอันดับแรกคือใบหน้าของอ้น เอสังเกตเห็นสายตาที่โตมองค้าง เขาจึงไล่สายตาของอ้น และมาหยุดที่เป้าของเขา เอจึงรู้ทันทีว่าอ้นจ้องมองเป้าของเขา เอจึงรีบหันกลับไปมองอ้น แต่ไม่ทันแล้วเพราะอ้นกำลังลงจากเตียงนอน

"ชอบเหรอ "เอตะโกนตามหลัง แต่อ้นหาสนใจไม่รีบเข้าห้องน้ำไปในทันที

ส่วนเอจึงอมยิ้มและคิดแผนที่จะหลอกใช้อ้น

เมื่ออ้นอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ เขาก็เห็นเอนั่งอมยิ้มอยู่บนเตียง อ้นจึงแกล้งหลบตาและเดินไปทางอื่น พร้อมกับส่งเสียงบอกให้เออาบน้ำ

"อาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวจะไปเรียนสายกันหรอก"

"อาบให้หน่อยได้เปล่า ขัดหลังไม่ถึง"เอลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้อ้น และจ่อหน้าเข้าไปใกล้ๆ

"ถ้าไม่รีบอาบจะไปก่อนแล้วนะ"อ้นแสร้งไม่ได้ยิน และเดินหลบเอไปทางอื่นด้วยความเขิน

ส่วนเออมยิ้มนิดๆ แล้วหันหลังกลับเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่ออ้นได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ เขาจึงเดินกลับมาที่เก่าและรีบใส่เสื้อผ้า เมื่ออ้นทำอะไรเสร็จทุกอย่างเขาจึงนั่งรอเอบนเตียงนอนของเขา

อ้นนั่งรอเอสักพักเขาก็ออกมา โดยมีผ้าเช็ดตัวพันกาย

'เสื้อผ้าอยู่ในตู้น่ะ หยิบเอา"

"ขอบใจมาก"ต้นหันมายิ้มให้อ้น

ในระหว่างที่เอใส่เสื้อผ้าอ้นก็แอบมองโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะภาพมันอยู่ตรงหน้าพอดี แต่ในส่วนลึกแล้วอ้นก็ค่อนข้างพอใจในภาพตรงหน้า ซึ่งเอก็ใช้เวลาไม่นานนักกับการใส่เสื้อผ้า

"เสร็จแล้ว ไปกันได้แล้ว"อ้นรีบพูดขึ้นทันที เขาลุกขึ้นทันทีเพราะกลัวที่จะไปเรียนสาย

ทั้งสองจึงขับและซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ออกจากห้องพัก โดยมีอ้นเป็นฝ่ายขับ ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็ถึงหน้าวิทยาลัยเทคโนการช่าง อ้นจึงจอดให้เอได้ลงหน้าวิทยาลัย

“ขอบใจมากนะอ้น”เอยิ้มให้

“ฮือ”อ้นพยักหน้า

“ว่างๆเดี๋ยวเราเข้าไปหานะ”เมื่อเอพูดจบก็เดินเข้าไปในวิทยาลัยในทันที

ส่วนอ้นอารมณ์ ณ ตอนนี้บอกไม่ถูกว่าดีใจหรือกลัวการมาของเอกันแน่ เป็นครั้งแรกที่เขาได้อยู่กับผู้ชายสองต่อสองยามค่ำคืน จึงทำให้อ้นเกิดความรู้สึกพอใจในส่วนหนึ่ง