“ก็ตามใจสิ ฉันไม่ได้อยากดื่มนมแก้วนี้อยู่แล้ว” หล่อนเมินหน้าหนี ความขัดเขินกำลังก่อตัวอยู่ในช่องท้องราวกับพายุทอร์นาโด
“ไม่ใช่นมแก้วนี่ครับ”
“ห๊ะ?”
“แต่ตรงนี้...”
นิ้วของเขาชี้มาที่หน้าอกของหล่อน ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงแปร่งพร่า
“นมของคุณพลอย”
ใบหน้าของหล่อนร้อนจัดแทบไหม้ ที่ความเป็นหญิงก็ร้อนฉ่าจนแทบนั่งไม่ติด
“คุณ... พูด... พูดบ้าอะไรเนี่ย อ๊ะ...”
เสมือนเดวิดอดใจไม่ไหวอีก เขาดันร่างอวบอัดของพราวพลอยให้นอนราบกับโซฟา และตัวเองก็พลิกขึ้นทาบทับเอาไว้
คนตัวเล็กสั่นสะท้านด้วยความตื่นตกใจ เอามือเล็กดันแผงอกกว้างเอาไว้เต็มแรง
“คุณ... จะทำอะไรน่ะ”
เดวิดอมยิ้ม ตอนนี้แววตาของเขาเปลี่ยนไปมาก เพราะความมืดดำที่เคยอัดแน่นอยู่ในนั้นมันถูกไฟร้อนๆ แผดเผาจนสว่างไสว
“คุณน่ากินเหลือเกิน...”
น้ำเสียงบอดี้การ์ดหนุ่มกระเส่าอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
“เอ่อ...”
หล่อนไม่รู้ว่าจะรับมือกับผู้ชายดิ
