“ผมแคร์ครับ”
สรินนาแทบสะกดกลั้นความหงุดหงิดเอาไว้ไม่อยู่ เพราะตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนปฏิเสธหล่อนอย่างไม่ไยดีแบบเดวิดมาก่อน
หล่อนกำมือแน่น แต่ก็พยายามปั้นน้ำเสียง และสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
“ขอบคุณพี่เดวิดมากนะคะที่เป็นห่วงชื่อเสียงของนา งั้นนา... ขอตัวกลับไปนอนก่อนนะคะ”
สรินนาสวมบทบาทนางเอกได้อย่างแนบเนียน หล่อนโปรยยิ้มหวาน และหมุนตัวจะเดินจากไป แต่ก็แกล้งสะดุดขาตัวเองเสียก่อน
“อ๊ะ...”
เดวิดจำต้องยื่นมือไปคว้าร่างอรชรของสรินนาเอาไว้ “ไม่เป็นไรนะครับ”
สรินนายิ้มหวานอีกครั้ง ซบหน้าลงกับแผงอกกว้างของเดวิด
“ขอบคุณพี่เดวิดมากนะคะ นาไม่เป็นไรค่ะ”
เดวิดกัดฟันดันร่างของสรินนาออกจากอ้อมแขน ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เดินระวังนะครับ”
สรินนาโปรยยิ้มหวานให้กับเดวิดอีกครั้ง ก่อนจะเดินนวยนาดจากไป
เดวิดเป่าปากอย่างโล่งอก กำลังจะเดินเข้าห้อง แต่จู่ๆ พราวพลอยก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
พราวพลอย
