หล่อนเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ บิดา ก่อนจะวางจานใส่ขนมบนโต๊ะกระจกทรงเตี้ยตรงหน้า
วิชาญยื่นมือไปหยิบจานใส่ขนมขึ้นมาสูดดมก่อนจะยิ้มกว้างให้กับบุตรสาว
“กลิ่นหอมมากเลยลูกพลอย”
“แต่รสชาติไม่แน่ใจว่าจะอร่อยหรือเปล่า พลอยไม่ได้ทำขนมมานานแล้วด้วย”
หล่อนพูดขึ้นอย่างไม่มั่นใจในฝีมือของตนเองนัก
“มันต้องอร่อยสิลูกพลอย”
แล้ววิชาญก็ตักขนมฝีมือบุตรสาวเข้าปาก ก่อนจะอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“โห มันอร่อยมากเลยลูกพลอย นี่ถ้าพ่อไม่รู้ว่าเป็นฝีมือลูกพลอย พ่อคงคิดว่าเป็นแชมป์จากมาสเตอร์เชฟไทยแลนด์แน่ๆ”
“แหม คุณพ่อก็ชมพลอยไปนั่น”
หล่อนบิดตัวไปมาอย่างขัดเขิน
“แต่มันอร่อยจริงๆ นะลูกพลอย เปิดร้านได้เลยนะเนี่ย”
หญิงสาวระบายยิ้มด้วยความพึงพอใจ
“เห็นคุณพ่อชอบ พลอยก็ดีใจแล้วค่ะ”
และหล่อนก็อดนึกไปถึงใครอีกคนไม่ได้ เขาจะชอบขนมฝีมือของหล่อนเหมือนกับบิดาไหมนะ
“แล้วนี่หมดหรือยังล่ะลูกพลอย”
“ยังค่ะ คุณพ่อจ
