อาญารักเจ้าพ่อจอมเถื่อน

บทนำ การกำเนิดของทายาทที่ไม่พึงปรารถนา

เสียงข้าวของกระทบกันดังลั่นจากห้องน้ำในคอนโดมิเนียมทำเอา รุ่งอรุณ ดาราพรรณ ที่ง่วนกับการทำอาหารอยู่ต้องมองไปทางต้นเสียงอย่างตกอกตกใจ และต้องกังวลใจยิ่งกว่าเมื่อเสียงนั้นไม่จบลงง่ายๆ ยังคงดังขึ้นเป็นระยะๆ และเสียงแก้วแตกเป็นเหตุผลให้หล่อนผละจากกิจกรรมที่กำลังปรุงอาหารด้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไปที่นั่นทันที...

ในห้องน้ำ วาดดาว น้องสาวต่างมารดาของหล่อนอยู่ในนั้น แต่สาเหตุแห่งเสียงการทำลายข้าวของอันผิดวิสัยคนที่ไม่น่าจะเป็นคนโวยวายขว้างปาของตามอารมณ์นั้นยังเป็นที่คลางแคลงใจยิ่งนัก

“ยายวาดดาว เป็นอะไร วาดดาว เปิดประตูให้พี่ด้วย” รุ่งอรุณเคาะประตูห้องน้ำเสียงดังขึ้น การทำลายข้าวของจึงสงบลง หากมีเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นมาแทนที่

ประตูห้องน้ำเปิดออก พร้อมกับผู้เป็นน้องสาวโผเข้ากอดหล่อน... ดวงหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาบนผิวสีแทนอ่อน รุ่งอรุณกอดน้องสาวแล้วมองเลยเข้าไปในห้องน้ำสุดหรูที่เพิ่งจัดการใหม่ก่อนย้ายเข้าคอนโด โล่งใจที่ชุดสุขภัณฑ์โคลเล่อห์ราคาสูงที่ทุ่มทุนซื้อยังอยู่ปรกติ ที่ผิดแผกไปมีเพียงเหล่าแจกัน ถังขยะ และเครื่องใช้ในห้องน้ำพวกครีมประทินผิว สบู่แชมพูเท่านั้นที่กระจัดกระจายเต็มห้องจากแรงการทำลาย...

“พี่วันรุ่ง... ช่วยวาดดาวด้วย” น้องสาวสะอื้นไห้อาดูรปิ่มจะขาดใจ...

หญิงสาวกอดปลอบ... กับน้องคนนี้ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกันมากเท่าไหร่ เพราะน้องสาวเป็นลูกภรรยาอีกคนของบิดา สมัยที่มารดาทั้งสองยังอยู่ก็ไม่ได้พบปะกันมากเพราะมารดาไม่ถูกกัน จะมีช่วงหลังๆ ที่ผู้ให้กำเนิดได้ตายจากไปหมดเหลือเพียงหล่อนกับน้องสองคนจึงได้พบปะพูดจากันมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ แม้ค่อนข้างกระดากที่ต้องกอดน้องสาวหากแต่หล่อนก็ทำอย่างเต็มใจ เพราะสงสารที่อีกฝ่ายเสียใจ กับเรื่องบางเรื่องที่หล่อนยังไม่รู้สาเหตุ

“เป็นอะไรวาดดาว บอกพี่ได้”

“พี่วันรุ่ง” น้องสาวสะอื้นฮักๆ ค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดพี่สาว หันหลังไปในห้องน้ำ หยิบสาเหตุแห่งความอัปยศอดสูมาแสดงให้พี่สาว ญาติคนเดียวที่เหลือของหล่อนได้ประจักษ์

แถบตรวจการตั้งครรภ์ที่ขึ้นผลว่ามีอีกชีวิตหนึ่งถือกำเนิดขึ้น คนเคยเรียนแพทย์อย่างรุ่งอรุณเห็นแล้วต้องช็อกตาตั้ง

มันไม่น่ายินดีตรงที่วาดดาวยังไม่ได้แต่งงาน ซ้ำร้ายเพิ่งเลิกกับแฟนมา... เลิกแบบเกลียดตลอดชีวิตไม่เผาผีกันด้วย

บรรลัยล่ะคราวนี้

“ยายวาดดาว” รุ่งอรุณครางเสียงแผ่วระโหย

           “วาดดาวจะทำอย่างไรดีคะพี่วันรุ่ง... ทำไมเขาต้องเกิดมาในตอนนี้... เขาไม่ควรเกิดมาเลย” หญิงสาวร่ำร้องไห้คร่ำครวญ หล่อนจะดีใจมากหากว่าให้กำเนิดทายาทตอนที่ยังรักกันดีกับแฟนหนุ่ม ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนที่หล่อนไม่อาจหวนไปหาเขาอีก เพราะเขาไม่ได้รักไม่ได้ต้องการหล่อน

เขาเฉดหัวส่งหล่อนเหมือนหมูเหมือนหมาหลังจากที่รู้ว่าหล่อนรักเขา เขาเผยธาตุแท้ให้หล่อนรู้ว่าอย่าบังอาจคิดว่าเขาจะเอาลูกเมียน้อยมาร่วมวงศาคณาญาติ ที่ผ่านมาเขาเพียงแค่เห็นหล่อนใจง่ายจึงหลอกลิ้มชิมความหวานพิศุทธิ์พอหล่อนหมดความหวานเขาก็คายทิ้งเหมือนซากอ้อยแห้งๆ คำพูดเลวร้ายบ่งบอกความเกลียดชังเหล่านั้นพล่ามมาจากปากเขาให้หล่อนได้ยินยามที่หล่อนรักเขาหมดหัวใจและอยากร่วมชีวิตกับเขา... หล่อนซมซานหนีจากคนใจร้ายเคว้งคว้างมาซบอกพี่สาว เจ็บปวดหัวใจตนเองเท่านั้นยังไม่พอ ยังต้องมาพบว่าตนเองตั้งท้องกับเขาอีก

           วาดดาวเดาเกมได้ว่าลูกที่เกิดมาจะไม่ได้รับการยอมรับจากเขา เพียงแค่คิดว่าดวงใจน้อยๆ แสนบริสุทธิ์จะต้องรับรู้ว่า ตนเองเกิดจากความประมาทของบิดา หัวใจของวาดดาวก็เจ็บร้าวเกินทานทน

 “ไม่มีทางเลยใช่ไหมที่จะให้พ่อของเขารับผิดชอบ” ผู้เป็นพี่สาวถามเสียงเครียด...

เกี่ยวกับคนรักและการเลิกราของน้องสาวนั้นหล่อนไม่ใครรู้ทั้งหมดนักเพราะไม่ค่อยยุ่งเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายเท่าไหร่ รู้เท่าที่น้องสาวเล่าให้ฟังเท่านั้นว่าเจ้าตัวไปทำงานของบริษัทที่เกาะทางใต้และพบรักกันกับแฟนหนุ่ม น้ำเสียงน้องสาวที่เล่าตอนนั้นสดใสและดูมีความสุข จนหล่อนวางใจ หากต่อมาน้องสาวก็หอบข้าวของมาที่คอนโดหล่อนพร้อมด้วยดวงหน้าเศร้าหมอง ครุ่นเครียด

ตอนนั้นหล่อนคิดว่าเป็นเพราะบริษัทที่อยู่ในความดูแลของวาดดาวถูกหุ้นส่วนหลายคนขายหุ้นให้บริษัทตรงกันข้ามจนกลายเป็นการเปลี่ยนมือ ทำให้วาดดาวตัดสินใจขายหุ้นพวกนั้นไปอย่างไม่มีแก่ใจต่อสู้เรียกร้องอะไร วาดดาวบอกหล่อนว่าตอนนี้อกหัก เหนื่อยกับเรื่องงาน เรื่องหัวใจจึงขอหยุดพักทุกอย่าง คนเป็นพี่ไม่ซักไซร้อะไรได้แต่ดูน้องสาวอยู่ห่างๆ หากเต็มไปด้วยความเป็นห่วง จนวันนี้ที่ได้รู้ว่าน้องสาวท้อง... 

คำถามของพี่สาวทำเอาวาดดาวส่ายศีรษะจนผมกระจาย ไม่มีทางเด็ดขาดที่จะไปอ้อนวอนขอความรับผิดชอบจากผู้ชายพรรค์นั้นเพราะคงได้เพียงคำสมน้ำหน้ากลับมา... จากที่เจ็บช้ำ มันอาจจะกลายเป็นแสนช้ำกว่าเก่าเปล่าๆ

“ที่วาดดาวมา เพราะเขาไล่ เขาไม่ได้คิดว่าวาดดาวเป็นคนรัก เขาคิดแค่ว่าเป็นผู้หญิงง่ายๆ ถ้าได้ ก็เอา... วาดดาวผิดเองที่ไปรักเขา”

“คงไม่คิดทำแท้งใช่ไหม” ผู้เป็นพี่สาวถามน้ำเสียงสั่น ดวงหน้าสวยที่มีผิวขาวอมชมพูกลับซีดเผือดลงทันตา... มือที่จับวาดดาวอยู่สั่นระริก...

“ไม่ค่ะ วาดดาว ไม่คิดทำลายลูกแน่นอน... พี่วันรุ่งไม่ต้องเป็นห่วง ถึงแม้วาดดาวจะต้องดูแลเขาคนเดียว และเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด ไม่ทอดทิ้งเขา”

“ดีแล้ว... ถ้าเธอทำ พี่คงไม่เห็นด้วย” น้ำเสียงรุ่งอรุณดีขึ้น

“วาดดาวจะไปอยู่อเมริกา...” คนเป็นน้องสาวเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ

“ถ้าสบายใจที่จะทำแบบนั้นพี่ก็ไม่ว่า...” รุ่งอุรณรู้ว่าน้องสาวชินกับการใช้ชีวิตเสรีที่นั่นเพราะเจ้าตัวเรียนมหาวิทยาลัยในรัฐแมสซาชูเซตต์มาหลายปีดีดัก การที่วาดดาวจะเป็นซิงเกิลมัมก็ควรจะเลือกไปอยู่ที่นั่นเพราะไกลหูไกลตาจากคนที่นี่ คราวที่แล้วบริษัทถูกเปลี่ยนมือมาบริหารโดยคู่แข่งไม่ต่างจากการถูกเทคโอเวอร์ข่าวก็ดังกระฉ่อนไปทั่วถ้าหากต้องตกเป็นข่าวว่าท้องไม่มีพ่อคงทำร้ายหัวใจที่บอบช้ำอยู่แล้วมากขึ้นไปอีก การหลบหนีไปสักพักในช่วงนี้อาจจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

หล่อนจะดูแลให้น้องสาวได้อยู่อย่างสบายอกสบายใจ และมีคนดูแล หากแต่หล่อนไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบแบบนี้หรอก...

รุ่งอรุณเชื่อว่าคนเป็นพ่อคงจะไม่ละเลยหากว่าตนเองรู้ว่าจะมีลูก การเลิกกันอาจเป็นการเข้าใจผิดหรือว่าทั้งสองอาจจะอยู่ในช่วงที่ผิดใจกันนิดหน่อยจนเกิดเป็นความขัดแย้งกันก็เป็นได้ บางครั้งเขาอาจจะรับผิดชอบหรือกลับมาคืนดีกันกับวาดดาว

ดังนั้นหล่อนจะต้องจัดการให้มันรู้ดำรู้แดง ดีกว่าปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยที่คนต้นเหตุไม่รู้เรื่องรู้ราว อย่างน้อยหล่อนก็จะต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไง

เหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่ทำไป เพราะหลานของหล่อนต้องมีพ่อและน้องสาวของหล่อนก็จะไม่ต้องถูกตราหน้าว่าท้องไม่มีพ่อ

เขาจะต้องรู้เรื่องและรับผิดชอบมัน!