Chapter 7
เงา…ซ่อนเร้น (1)
เสียงถกเถียงกันเรื่องความลับที่รู้กันอยู่แค่สองคนดังไปเข้าหูคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล...นคเรศได้ยินหมดแล้วทุกถ้อยคำ เขากระแอมออกมาเพื่อให้สองคนรู้ตัว
"คุณ...พ่อ!"
แก้วกัลยาหลบสายตาของคนที่กำลังจับจ้องมองมาอย่างคาดคั้น รู้สึกได้ถึงมือที่ชื้นเหงื่อเพราะความลับถูกเปิดเผย ยืนตัวสั่นใจสั่นนึกกลัวในวินาทีถัดไปเหลือเกิน
ภายใต้สีหน้าที่ราบเรียบของนคเรศ เขาซ่อนอาการโกรธจนจนตัวสั่นเอาไว้ข้างในใจที่กำลังเต้นแรง...ลูกชายเขาได้แก้วกัลยาเป็นเมียโดยที่คนในบ้านไม่มีใครรู้ และ...เรื่องนี้ คงไม่จบง่ายๆ แน่นอน
เขานับหนึ่งถึงร้อยในใจสูดลมหายใจเข้าออกให้ลึก เข่นเสียงรอดไรฟันใส่หน้าสองคนที่ยืนขาแข็งราวกำลังช็อกไปชั่วขณะ จากการที่ทำความลับแตกและเขามาได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำ หมดโอกาสที่จะโกหกได้อีกเลย
"แก้วเข้าห้องไปนอน ส่วนนาย...ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...ในห้องทำงาน"
นคินทร์มองตามหลังคนที่
