ไม่ใช่เสียงนาฬิกาปลุกที่ทำให้หล่อนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แต่เป็นแสงแดดยามสายที่สาดส่องผ่านรอยแยกของผ้าม่านสีสวยเข้ามาต่างหากที่ทำให้หล่อนตื่นขึ้น
ร่างอรชรอ่อนล้าเนื่องจากถูกรุกรานคุกคามจากความหื่นกระหายของบาสเตียนมายาวนานตลอดทั้งค่ำคืนค่อยๆ ขยับลุกขึ้นนั่ง ความระบมในร่องสาวทำให้หล่อนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแปล๊บลึกๆ
ดวงตากลมโตมองไปยังที่นอนยับๆ ข้างตัวแต่ก็ไร้เงาของเขา หล่อนจึงมองไปรอบๆ ห้อง แต่ก็ไม่มีวี่แววของบาส เตียนที่จะอยู่ในห้องนี้เลย
เขาเสพสมร่างกายไร้ค่าของหล่อนจนอิ่มเอม ก็ทอดทิ้งไปอย่างไม่ไยดี หยาดน้ำตารินไหน กลีบปากอิ่มที่บวมเจ่อเพราะถูกปากกระด้างบดขยี้มาตลอดทั้งค่ำคืนสั่นระริกด้วยความน้อยใจ
แม้จะรู้ซึ้งอยู่เต็มอกว่าการแต่งงานในครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะบาสเตียนต้องการมีสิทธิ์ในตัวของแบรี่ แต่กระนั้นลึกๆ แล้วหล่อนก็อดที่จะหวังไม่ได้
หวังให้เขารัก...
น้ำตาร่วงรินอาบแก้ม เพราะรู้ดีว่
