ตอนที่ 6

1055 คำ

บาสเตียนพาหล่อนไปกินข้าวที่ร้านอาหารฝรั่งเสร็จแล้วก็พาหล่อนมายังโรงแรมหรูซึ่งเป็นที่พำนักของเขาในสองสามวันนี้ “เธอมีธุระอะไรนักหนา เห็นนั่งมองนาฬิกาทุกหนึ่งนาทีเลย” หล่อนหันไปมองคนถาม ก่อนจะตอบออกมา “ก็ดาวบอกแล้วไงคะว่ามีธุระ” “สำคัญมากหรือไง สำคัญกว่าฉันอีกหรือ” หล่อนสบประสานสายตากับเขา ก่อนจะกัดฟันตอบออกมา “สำคัญมากกว่าสิ่งใดในโลกค่ะ” หล่อนเห็นเขาขบกรามแน่นจนขึ้นสัน ก่อนจะเค้นเสียงกระด้างออกมา “งั้นฉันจะพาเธอไป” “ไม่... ไม่ได้นะคะ!” สีหน้าตื่นตระหนกตกใจของหล่อนทำให้เขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “มีอะไรกันแน่ เธอมีความลับอย่างนั้นหรือละอองดาว” “ปละ... เปล่าค่ะ ดาวไม่มีความลับอะไร” “ไม่จริงหรอก” เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ กลิ่นลมหายใจของเขายังคงเซ็กซี่และหอมกรุ่นเช่นเดิม มันทำให้หล่อนใจสั่น และลุ่มหลงอย่างน่าละอาย “เธอปิดบังอะไรฉัน” “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ” “ฉันไม่เชื่อ” “ดาวไม่มีอะไรปิดบังคุณบาสจริงๆ ค่ะ” หล่อนเอามือผลักหน้าเขาออกห่าง “คุณบาสจะให้ดาวทำอะไรก็บอกมาเถอะค่ะ ดาวจะได้รีบกลับ” เขาดึงตัวกลับไปนั่งที่เบาะรถตามเดิม แต่สายตายังคงมองหล่อนเขม็ง หล่อนไม่อาจรู้ได้เลยว่าภายใต้สีดำสนิทของดวงตาของบาสเตียน เขากำลังคิดอะไรอยู่ “เธอแต่งงานใหม่แล้วหรือยัง” คำถามของเขาทำให้หล่อนชะงักงัน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง “ไม่ต้องคิดมาก ฉันก็แค่ถาม บอกมาตามความจริงก็พอ” หล่อนเม้มปากอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจพูดโป้ปดคำโตออกไป “แต่งแล้วค่ะ” คล้ายกับมองเห็นความผิดหวังในดวงตาของเขา แต่พอจ้องมองอีกครั้งกลับไม่มีให้เห็นอีกแล้ว หล่อนคงตาฝาดตาเฟื่อนไปเอง “ฉันก็นึกเอาไว้อยู่แล้วล่ะ ผู้หญิงร้อนๆ แบบเธอ ไม่น่าจะทนอยู่เดี่ยวดายบนเตียงได้นานถึงสี่ปี ขอแสดงความยินดีกับเธอด้วยนะ” “ค่ะ” หล่อนตอบและเสหลบสายตา ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้นอีกครั้ง “ในเมื่อคุณบาสรู้แล้วว่าดาวมีครอบครัวที่ต้องดูแล คุณบาสก็ควรจะให้ดาวกลับบ้านนะคะ” “ไปเตรียมน้ำอุ่นให้ฉัน แล้วเธอก็กลับบ้านได้” เขาพูดและก้าวลงไปจากรถ หล่อนสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างโล่งอก ก่อนจะก้าวตามลงไป เรือนร่างสูงใหญ่เดินนำหน้าเข้าไปในโรงแรมหรู โดยไม่หันมาสนใจหล่อนอีกเลย หล่อนรีบก้าวตามไปติดๆ จนกระทั่งเข้ามายืนในลิฟต์ตามลำพังกับเขา “แล้วคุณบาสล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง แต่งงานหรือยัง” เมื่อเห็นว่าเขายืนนิ่งเงียบ หล่อนจึงอดที่จะถามออกไปเพื่อทำลายความเงียบไม่ได้ “ยัง” “ทำไมล่ะ ดาวเห็นคุณบาสมีสาวๆ รอบเอว ไม่คิดว่าจะทนอยู่เป็นโสดได้นานขนาดนี้” “ฉันยังไม่อยากแต่งงานกับใครทั้งนั้นแหละ” “อ้อ ดาวลืมไป คุณบาสหวงความโสดมากนี่คะ” หล่อนกล้ำกลืนความเจ็บช้ำลงไปในอก และหันหน้าหนีไปอีกทาง น้ำตาซึมขอบตา ติ้ง... ประตูลิฟต์แยกออกจากกัน เขาก้าวออกไปทันที หล่อนจึงต้องรีบเดินตามไป หล่อนมองไปรอบๆ บริเวณที่เดินผ่าน ห้องพักของบาสเตียนอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมแห่งนี้ “มีสระว่ายน้ำบนนี้ด้วยเหรอคะ” หล่อนอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น บาสเตียนหยุดเดิน และหันมามองดวงหน้านวลของละอองดาว “ใช่ เธออยากว่ายน้ำเล่นไหมล่ะ” หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนพูด และก็พบว่าเขากำลังจ้องมองหล่อนอยู่เช่นกัน ความรู้สึกหวั่นไหวเต้นโครมครามอยู่ภายในอก และหล่อนก็ต้องรีบห้ามปรามมันเอาไว้ “ไม่... ไม่ค่ะ” เขาไหวไหล่น้อยๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินต่อไป หล่อนรีบละสายตาจากสระว่ายน้ำแสนสวย เดินตามหลังของเขาไปหยุดที่บานประตูสีน้ำตาล เขาแตะคีย์การ์ดลงกับช่องอ่าน ก่อนที่ประตูจะเปิดกว้างออก “เข้ามาสิ” ทันทีที่หล่อนก้าวเข้ามาภายใน แสงไฟก็สว่างพรึ่บขึ้นในทันที เขาเห็นสีหน้าตื่นตกใจของหล่อนก็พูดขึ้น “ทุกอย่างในห้องนี้เป็นแบบอัตโนมัติน่ะ” “ค่ะ” หล่อนตอบรับ ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ตัว และเอ่ยถาม “ห้องน้ำอยู่ตรงไหนคะ ดาวจะรีบไปเตรียมน้ำอุ่นให้ค่ะ” “จะรีบกลับไปหาผัวสินะ” หล่อนหน้าแดงก่ำเพราะความอับอาย แต่ก็ตอบรับออกไปด้วยรอยยิ้มปั้นแต่ง “ค่ะ” หล่อนไม่รู้หรอกว่าเขากำลังรู้สึกอะไร เพราะหล่อนหันหน้าหนีจากคนใจร้ายเสียก่อน “ห้องน้ำอยู่ในห้องนอนของฉัน” “ค่ะ” หล่อนตอบรับสั้นๆ และเดินตามร่างของบาสเตียนเข้าไปในห้องนอนของเขา หล่อนรู้สึกใจสั่นไม่น้อย เมื่อต้องมาอยู่ในห้องนอนกับบาสเตียนตามลำพัง เตียงใหญ่เบื้องหน้า ทำให้สมองของหล่อนอดจินตนาการถึงเรื่องราวในวันวานไม่ได้ ภาพสองร่างเปลือยเปล่าที่กำลังสอดประสานกันอย่างเมามัน ความเสียวซ่านในยามนั้น ช่างรุนแรงและบ้าคลั่งยิ่งนัก หล่อนลุ่มหลงมัน และก็คงจมปลักอยู่แบบนั้น หากเขาไม่โยนหล่อนออกจากชีวิตเสียก่อน หล่อนรีบรวบรวมสติ และตีหน้าเรียบเฉย “ดาวเข้าไปเตรียมน้ำอุ่นเลยนะคะ” “อืม” เมื่อเขาตอบรับ หล่อนก็รีบจ้ำอ้าวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว นี่สวรรค์กำลังทดสอบหล่อนอยู่ใช่ไหม ถึงได้ทำให้หล่อนต้องมาเผชิญหน้าอยู่กับบาสเตียน ผู้ชายร้ายกาจแสนใจดำคนนี้อีกครั้ง หยาดน้ำตาไหลรินออกมาอาบแก้ม แค่ได้เห็นเขา หัวใจที่เจ็บปวดไม่เคยจางของหล่อนก็ยิ่งปวดระบม สิ่งที่เขากระทำเอาไว้กับหล่อนช่างเลวร้ายนัก “เมื่อไหร่... ดาวถึงจะเกลียดคุณได้สักทีนะ คุณบาส เตียน” มือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง หัวใจปวดร้าวแสนสาหัสยิ่งนัก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more