อ้วกกกก
นี่เป็นความรู้สึกสุดท้ายของเพิร์ธหลังจากที่เธออ้วกออกมาปิ๊กก็ต้องให้แม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาดและจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ แม้ร่างกายจะเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียแต่เมื่ออยู่ใกล้เธอชายหนุ่มก็เริ่มรู้สึกร้อนรุ่มทุกครั้ง กลางวันไม่เป็นอะไรแต่กลางคืนกลับลนลาน เหงื่อออก
"เพิร์ธทำไมเวลาฉันอยู่ใกล้เธอถึงเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยฮะ" ผมพูดออกไปอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
วันต่อมา
อื้อออ ....
สาวน้อยบิดขี้เกียจพร้อมกับลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนที่นอนในห้องทำงานของคุณปิ๊กเธอจึงลุกขึ้นมามองรอบๆห้อง
"ตื่นแล้วเหรอ" ผมเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำอุ่น "อ่ะดื่มซะจะได้ดีขึ้น"
"ขอบคุณค่ะ"
"กลับเองหรือจะให้ไปส่ง"
"ไปส่งค่ะ" ฉันตอบอย่างหน้าตาเฉยจากนั้นก็เก็บของแล้วเดินตามคุณปิ๊กลงมา เมื่อมาถึงหอพักพิ้งค์ก็รีบลงมารับก่อนจะพาวิ่งกลับขึ้นมาด้านบน
"อะไรของมึงวะ"
"เมื่อวานคุณปิ๊กไปทำความ
