คู่ดูตัว
1278 คำ
คอนโดทวีสุข
หลังจากแวะส่งเด็กในร้านอย่างเพิร์ธกลับหอพักแล้ว ปิ๊กก็รีบกลับมาพักที่คอนโดแม้จะจิตใจไม่นิ่งพอ
"ยานอนหลับต้องเข้ากูแล้วล่ะ" ผมลุกไปหายานอนหลับก่อนจะหยิบใส่ปากไป 1เม็ด จากนั้นภาพทุกอย่างก็หายไปตื่นมาอีกทีก็8โมงเช้า
ก๊อกๆๆ
เปรมเปิดประตูเข้ามาดูพี่ชายฝาแฝดที่นอนสะลึมสะลืออยู่บนเตียง
"ไม่สบายเหรอเมื่อคืนโทรศัพท์มึงดังทั้งคืนเลยกูเรียกก็ไม่รับปาก"
"กินยาไปว่ะ หลับไม่รู้เรื่องเลย"
"พักผ่อนบ้างนะเดี๋ยววันนี้พ่อจะพาลูกน้องมากินชาบูมึงจะไปไหม"
"อือเดี๋ยวกูตามไป"
ร้านชาบู 12.00น.
วันนี้มีแขกผู้ใหญ่มานั่งทานที่ร้านพิ้งค์ที่เลิกเรียนตั้งแต่เที่ยงจึงรีบมาทำงานในชุดนักศึกษา เธอรีบหยิบเอี๊ยมมาใส่จากนั้นก็มาทำหน้าที่ของตัวเอง
"เรื่องที่เราคุยกันไว้เลิกงานฉันจะจัดการให้นะ" ผมหันไปกระซิบบอกเธอขณะที่เธอกำลังเสิร์ฟอาหารให้ผมและกลุ่มของคุณพ่อ
"ค่ะ"
"เปรมทำไมปิ๊กยังไม่มาอีกล่ะ"
ปริ๊นซ์เอ่ยถามหาลูกชายอีกคนที่นัดกันไว้จนป่านนี้ยังไม่มา
"เดี๋ยวก็มาครับมันบอกใกล้ถึงแล้ว"
ไม่นานปิ๊กก็เดินเข้ามาในร้านก่อนจะมาสวัสดีทุกคนที่คุณพ่อพามา อนาคตภายภาคหน้าสองแฝดก็คงได้ขึ้นเป็นนักการเมืองตามรอยของครอบครัว
"มาแล้วเหรอมานั่งกับพ่อนี่มา"
"ครับ"
"ลูกชายคุณปริ๊นซ์อายุเท่าไหร่หรือครับ"
"29ครับ"
"ไม่ธรรมดาจริงๆ จะรังเกียจไหมถ้าผมอยากจะแนะนำลูกสาวให้รู้จัก"
หนึ่งในสมาชิกของพรรคเอ่ยปากขึ้นมีหรือที่หนุ่มหล่ออย่างปิ๊กจะปฏิเสธ สมาชิกพรรคท่านนั้นจึงได้โทรตามลูกสาวของตัวเองมาที่ร้าน
ไม่นานสาวสวยในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกับพิ้งค์และเพิร์ธก็เดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วย ทั้งสองพูดคุยกันถูกคอแต่เปรมกับมองมาทางพิ้งค์ตลอดเวลา
"ไงเราไม่สนใจสาวๆบ้างหรือไงพ่อจะได้แนะนำให้รู้จัก"
"ไม่ครับแค่นี้ก็ปวดหัวพอแล้วจะตีกันตายสักวัน"
"ใครสั่งสอนให้มีหลายเมีย พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง"
สองหนุ่มหันมามองหน้ากันจากนั้นก็รีบทานชาบูสูตรของคุณทวดที่เปิดขายมาหลายปีจนลูกค้าต้องจองคิวกันข้ามวัน
พิ้งค์มองคุณปิ๊กที่ดูสนิทสนมกับสาวสวยรุ่นพี่ก็ถึงกับห่วงเพื่อน ถึงแม้เพื่อนจะมีความลับปกปิดอยู่แต่เธอก็พอเดาทางได้ว่าลึกๆเพื่อนก็คงแอบคิดอะไรแน่ๆ
"ไว้มิ้นท์จะโทรหานะคะพี่ปิ๊ก"
"ครับ"
พิ้งค์ทำท่าทีเช็ดโต๊ะแต่หูก็พยายามฟังทั้งสองคุยกันก่อนที่คุณปิ๊กจะเดินกลับขึ้นไปบนห้องทำงานด้านบน หลังจากที่หมดลูกค้าสองหนุ่มก็เดินลงมาแล้วเรียกพนักงานทุกคนมาเข้าประชุม โดยมีคุณเปรมเป็นผู้นำการประชุมในวันนี้
"ช่วงนี้ลูกค้าเยอะมีใครมีปัญหาตรงไหนไหมครับ"
พนักงานทุกคนส่ายหน้าส่วนคุณปิ๊กยังยืนกอดอกมองหน้าพนักงานทุกคนด้วยสีหน้าแน่นิ่งจนพนักงานหลายคนไม่กล้าสบตา
"ผมได้ข่าวไม่ค่อยดีมาหลายเรื่อง ทั้งการบริการที่พูดจากับลูกค้าไม่มีหางเสียง การนินทาลูกค้าและเพื่อนร่วมงานซึ่งผมว่ามันไม่ควรเกิดขึ้น ผมอยากเตือนทุกคนไว้ตรงนี้เลยนะครับเราทำงานร่วมกันพยายามอย่าให้มีปัญหาจะได้ทำงานด้วยกันได้นานๆ"
"มีปัญหาก็ออกไปเลยยิ่งคนเก่าคนแก่ก็ใช่ว่าจะมีความสำคัญกว่าคนอื่น" สายตาของคุณปิ๊กจ้องมองไปที่ขาเมาท์ประจำร้านทำเอาทั้งสองคนก้มหน้าไม่กล้าโต้เถียงอะไร
"พิ้งค์เธอก็เหมือนกันอย่าปล่อยให้ใครว่าอะไรเธอ ถ้าคำพูดที่ว่าเธอเป็นเด็กของฉันก็เท่ากับว่าทุกคนต้องให้เกียรติเธอไม่ใช่มานินทาว่าร้ายเธอ"
"ฮะ อะไรของคุณ พูดแบบนี้ได้ไงกัน"
ทุกคนต่างตกใจคำพูดของคุณเปรมรวมทั้งแฝดพี่ที่มองหน้าแฝดน้องด้วยความตกใจ ก่อนที่แฝดน้องจะเดินมายืนต่อหน้าพิ้งค์
"ไงเรา....อยากมาเป็นเด็กของฉันไหม"
"ไม่!!" ฉันตอบแบบไม่คิดทำเอาคุณปิ๊กถึงกลับหัวเราะในลำคอ
"คิดหน่อยก็ได้พิ้งค์"
"ไม่ค่ะ หนูไม่มีวันญาติดีกับแฝดนรกอย่างพวกคุณแน่ๆ!"
ปิ๊กถึงกับหุบยิ้มทันทีเมื่อแฝดน้องโดนผู้หญิงด่าแต่ดันเข้าบ้านตัวเองเต็มๆตนจึงแยกย้ายการประชุมเมื่อมีลูกค้าเริ่มเข้ามานั่งในร้านแล้ว
ผับอโคจร 19.00น.
วันนี้เพิร์ธเข้างานสายเพราะเธออ้างว่าติดธุระด่วนผู้จัดการร้านอย่างกายก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังไงการทำงานหากมาสายก็จะถูกคิดเป็นชั่วโมงอยู่แล้ว เธอเดินมาเติมหน้าที่ห้องน้ำจนกลุ่มของผักกาดเดินเข้ามายืนด้านหลัง
"อีเพิร์ธเมื่อคืนมีคนเห็นว่ามึงออกไปกับคุณปิ๊ก มึงไปไหนกัน"
"มันใช่ธุระที่หนูต้องบอกพี่ด้วยหรือคะ" ฉันเก็บของใส่กระเป๋าแล้วหันไปมองหน้ารุ่นพี่
"มึงตั้งใจอ่อยคุณปิ๊กใช่ไหม!"
"ถ้าอ่อยแล้วได้กินมันก็น่าอ่อยอยู่นะคะ"
"อีเพิร์ธ!!"
"เอาสิ ตบกูเลย!! มึงตบกูให้เป็นรอยเลยนะกูจะรอดูว่าคุณปิ๊กจะทำยังไงกับมึง!"
ผักกาดรีบชักมือกลับจากนั้นก็เดินหนีออกมาเพิร์ธได้แต่มองตามอย่างโมโห เธอกลับเข้ามาในร้านก่อนจะเบิกคอกเทลมาดื่มเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเอง
"เฮ้ยเบิกแต่หัววันเลยนะน้องเพิร์ธ" กายเดินเข้ามาหาอย่างห่วงๆเมื่อเห็นลูกน้องดูท่าไม่สบายใจ
"เซ็งๆนิดหน่อยค่ะว่าแต่วันนี้คุณปิ๊กไม่เข้ามาหรือคะ"
"เห็นว่าไปดูคู่ดูตัวมั้ง คุณเปรมแซวมาแบบนั้น"
"คู่ดูตัว!!"
"แล้วเธอมีปัญหาอะไร"
สาวน้อยสะดุ้งเฮือกเมื่อมีเสียงของเจ้านายที่ดังมาจากด้านหลังเธอหันไปมองพร้อมกับเบะปากจากนั้นก็กระดกคอกเทลจนหมดแล้วรีบกลับไปทำงาน ชายหนุ่มได้แต่มองตามจากนั้นก็เดินขึ้นไปชั้นสอง
เพิร์ธเดินมานั่งหลบด้านหลังด้วยความหงุดหงิดย้อนนึกถึงคำพูดของผู้จัดการก็ยิ่งทำให้เธออยากจะขึ้นไปด่าจนกว่าจะสบายใจแล้วค่อยกลับลงมาทำงานแต่ก็ทำได้แค่เตะขวดน้ำที่อยู่แถวนั้นเพื่อระบายอารมณ์
เวลาผ่านไปเพิร์ธทำงานจนผับใกล้ปิดเธอจึงเริ่มปฏิเสธการดื่มแอลกอฮอล์เพราะถ้าเธอขืนดื่มต่อคงจะน็อคอยู่ที่ผับ
ตึก!
ตึก!
ตึก!
เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่มแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเป็นสาวน้อยที่ยืนแทบไม่อยู่ เธอเดินมานั่งพักก่อนจะบ่นถึงเพื่อนร่วมงานที่พยายามจะเข้าไปทำร้ายเธอในห้องน้ำชายหนุ่มจึงวางงานในมือแล้วนั่งฟังเธอพูดไปเรื่อยๆ
"คุณปิ๊กไปดูคู่ดูตัวมาเป็นไงคะ สวยไหม"
"สวยอยู่"
"หึ!"
โอมมมมมม อึก!
"_____"
อ้วกกกกก!!!!
- ผู้เขียน
