บทที่ 19 อาคันตุกะ เฮ่อชิงอิ๋น 2
'ข้าเชื่อเจ้าเลย! นึกไม่ถึงว่าออกมานอกสำนักเพียงไม่กี่วัน เจ้าจะแยกแยะระหว่างกลิ่นที่เป็นพิษและกลิ่นที่ขจัดพิษไม่ออก'
เหมยฮัวแค่นเสียงขึ้นจมูก ก่อนจะตำหนินางอย่างฉุนเฉียว 'หากไม่ได้เจ้าสำนักกู่ ป่านนี้พวกเราคงได้ตายของจริงแน่'
หญิงสาวฝืนยิ้ม แววตาหม่นแสง เนื่องเพราะรู้ว่าตนทำสิ่งผิดพลาดครั้งใหญ่ นางจึงไม่มีข้อแก้ตัวให้กับการกระทำทั้งหมด
‘กุ้ยหลิน แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับชีวิตตนเองหรอกนะ เจ้าช่วยข้ากับคุณชายหลี่ก็จริง แต่ไฉนถึงได้ละเลยชีวิตตนเองเช่นนั้น’ ศิษย์น้องของนางยอมสละยาขจัดพิษให้ก็น่าซาบซึ้งใจอยู่หรอก แต่ถ้าหากเด็กคนนี้สิ้นชีพ นางคงรู้สึกผิดไปจนวันตาย
'ศิษย์พี่รอง ท่านอย่าได้คิดว่าติดค้างหรือรู้สึกผิดอีกเลย เป็นข้าประมาทเลินเล่อเองนั่นแหละ' กุ้ยหลินยิ้มประจบ 'อีกอย่างข้าเองก็ได้รับบทเรียนไปไม่น้อย ต้องใช้ชีวิตที่นี่อีกนานเท่าใดก็ยังไม่รู้'
เหม
