“ฟังนะชดา ผมก็เป็นผู้ชาย มีความรู้สึก และความต้องการไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นทั่วไป ถึงคุณไม่ท้าผมก็คิด แต่ที่ผมไม่อยากทำตามหัวใจตัวเองก็เพราะต้องตระหนักไว้เสมอว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไป แต่คุณเป็นคนของประชาชน เกิดวันหนึ่งข่าวไม่ดีหลุดออกไปคุณนั่นแหละที่จะได้รับความเสียหาย”
“ชดาขอโทษค่ะที่พูดโดยไม่คิด แล้วก็ชอบทำให้คุณหมอลำบากใจอยู่เรื่อย”
น้ำเสียงและท่าทางสำนึกผิดของหญิงสาวทำให้เจษฎาต้องส่ายหน้าไปมากับความคิดน้อยของเธอ ก่อนจะเอ่ยตัดบท
“ไม่เป็นไร เรากลับไปที่รถดีกว่า ไม่รู้ว่าป่านนี้มานพมาถึงหรือยัง”
เมื่อเดินมาถึงรถและพบว่าเลขาของเขายังมาไม่ถึง เจษฎาก็เลยชวนให้เธอเข้ามานั่งรอในรถ ระหว่างนั้นเขาเปิดประตูรถไว้เล็กน้อยเพื่อให้อากาศลอดผ่านเข้ามาในรถขณะที่นั่งรอมานพ เมื่อจัดการกับประตูทางฝั่งตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ขยับมาเปิดให้เธอบ้าง
พรชดานั่งมองการประทำของชายหนุ่มเงียบๆ พลางแอบชื่นชมในความดู
