“อีกนิดนะเมียรัก ถ้าผัวถอนตัวตอนนี้ ผัวต้องตายแน่” จางจิ้งเหวินเค้นเสียงตอบ ก่อนจะคำรามต่ำเสียงแหบพร่า เขาถูกความคับแน่นตอดรัดรอบตัวตนจนขยับกายได้ลำบาก และแม้จะลำบากขนาดนั้นเขาก็ไม่คิดจะถอดถอนตัวตนออก เพราะมันเท่ากับฆ่าตัวเองชัดๆ เมียรักของเขาคับแน่น และบีบรัดเขาแบบนี้ เขาสู้ไม่ถอย
“ผัวจะค่อยๆ ทำ”
“คุณไม่ใช่ผัวฉัน”
“แล้วที่ทับอยู่นี่ไม่ใช่ผัวแล้วเรียกว่าอะไร”
เพชรลดากัดริมฝีปากแน่น เธอโกรธตัวเองที่ไม่สามารถต่อต้านเขาได้สำเร็จ แถมยังถูกเขาชักนำให้หลงเพริดไปกับมนตร์เสน่ห์ตัณหาของเขาอีก มือบางพยายามจะรัวทุบอกแกร่ง แต่จางจิ้งเหวินรู้ทัน เขาจับสองมือน้อยให้มาโอบรอบคอเขาแทน
“อาห์ อยากกอดผัวแน่นๆ ใช่ไหม กอดสิ ฉันอนุญาตให้เธอกอดแน่นๆ”
“บ้าสิ คุณจับมือฉันไปกอดเองนะ”
เพชรลดาว่าทั้งที่หน้าแดงก่ำด้วยความอาย เขาควบขับเธออย่างเมามัน สะโพกสอบของเขาขยับเข้าออกถี่รัวจนเธอเจ็บแสบไปหมด แต่ยอมรับว่าเขา
