“งั้นก็ไปทำเรื่องที่กรมที่ดินให้เรียบร้อย ถ้าแกได้เงินไปแล้วไม่ยอมเซ็นขายที่ให้ฉัน ฉันก็เสียค่าโง่ฟรีน่ะสิ แกขึ้นรถไปกับลูกน้องฉัน” จางจิ้งเหวินสั่ง มองชายชราขึ้นรถลูกน้องแล้วเขาก็เบาใจ อีกไม่กี่นาทีที่ดินผืนนี้ก็จะเป็นของเขาแล้ว ถ้าไอ้ดีแลนรู้คงอกแตกตาย
จางจิ้งเหวินขึ้นไปนั่งบนเบาะหลังรถ เขาเหยียดยิ้มมุมปากด้วยความยินดี เขาชนะไอ้ดีแลนแล้ว เขาได้ที่ดินมาก่อนมัน กระดูกคนละเบอร์มันจะมาสู้กับเขาได้ยังไง “ในที่สุดมันก็กลายมาเป็นของฉัน”
ขณะที่รถแล่นไปได้ราวห้าร้อยเมตร ก็เกิดเสียงสนั่นโครมคราม จางจิ้งเหวินมึนงงไปชั่วขณะ เพราะรถถูกชนขนาบข้างทั้งซ้ายขวา ศีรษะเขากระแทกกับเบาะอย่างจัง เสียงสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว
“เกิดอะไรขึ้นวะ” จางจิ้งเหวินลืมตาขึ้นมาก็เห็นภาพความวุ่นวายที่รถด้านหลัง ซึ่งเป็นรถของลูกน้องที่มีคุณฟงเจ้าของที่ดินซึ่งมีคนหมายตาอยากครอบครองหลายกลุ่มนั่งอยู่
“เฮ้ย พวกมึง มีคนมาเอาตัวไอ้
