“ถ้างั้นวันหลังฉันจะเลือกชุดให้บางกว่านี้”
“ไม่ได้นะ” คนสวยตอบกลับหน้าเชิด แล้วมองวิวทิวทัศน์ของอ่าววิคตอเรีย ไม่คิดว่ามันจะสวยงามมากขนาดนี้ เธอเคยเห็นแต่ในทีวี พอมาเห็นด้วยตาตัวเองแล้วมันสวยกว่าในทีวีมาก
“อย่าปากแข็งเลย ถ้าหนาวก็บอกหนาว ห่อตัวจนไหล่ชิดขนาดนี้ยังบอกไม่หนาวอีก” ดีแลนพูดพร้อมกับถอดเสื้อสูทสีเข้มมาห่มไหล่คนตัวเล็กให้ แต่ลิลลี่กลับหยิบออกแล้วส่งคืน
“ฉันไม่ต้องการได้เสื้อของคุณ เอาคืนไปเถอะ”
ถึงจะหนาวแค่ไหนเธอก็ไม่อยากพึ่งเขา เขาเป็นคนที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้
“อยากทนหนาวก็ตามใจ”
ดีแลนไม่เซ้าซี้ปล่อยให้แม่ตัวดีอวดดีต่อไป ร่างสูงเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ลิลลี่เห็นว่าเขานั่งแล้วเธอจึงนั่งตาม จากนั้นบริกรก็ทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ มีทั้งหอยเป๋าฮื้อน้ำแดงบนแป้งขนมปัง แลดูแปลกตาแต่กลิ่นหอมยั่วยวนสุดๆ ซุปเสฉวน แล้วยังมีอาหารทะเลสดๆ แค่เห็นกุ้งล็อบสเตอร์ยักษ์ที่ย่างมาจนหอมก็เรียกเ
