“จริงนะคะ”
“จริงค่ะ”
“สัญญานะคะ”
ไอสวรรค์ยกนิ้วก้อยน้อย ๆ ขึ้นมา มันทำให้เฮเดนประหลาดใจเล็กน้อย รู้สึกราวกับบ้านที่เงียบงันและอึมครึมมาก่อนหน้าเริ่มมีสีสันจากเสียงของเด็กน้อยช่างคุยอย่างลูกสาวของมนัสวี ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาวที่นิ่วหน้าตลอดเวลา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอกำลังเจ็บแผลที่ข้อมือซึ่งยังมีเลือดซึม
“เดี๋ยวคุณลุงจะพาหนูไอซ์กับมีมี๊ไปที่ห้องนะจ๊ะ และ...คุณลุงจะทำแผลให้มีมี๊ของหนูไอซ์ด้วย”
“หนูไอซ์ช่วยนะคะ”
เด็กน้อยรีบยกแขนขึ้น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะนั้นราวกับประกายรังรองอบอุ่นทอดเข้าไปในห้วงลึกมืดที่ใต้บึ้งของเฮเดน เขารู้สึกแปลกประหลาดมากพอดูเมื่ออยู่ใกล้เด็กคนนี้เพราะปกติเขาไม่ค่อยอยู่กับเด็กและก็ไม่ใช่เด็กทุกคนที่เขาจะใกล้ชิดด้วยแล้วเกิดความเอ็นดูเหมือนที่อยู่ใกล้ไอสวรรค์ ชายหนุ่มอดคิดถึงพ่อของเด็กคนนี้ไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ผู้ให้กำเนิดเด็กน้อยน่ารักช่างคุยและถ่ายทอดความงา
