มนัสวีร้องเสียงหอบ ร่างกายของเธอหนักอึ้งด้วยกายกำยำใหญ่โตที่ทาบทับอยู่เบื้องบน มือที่ถูกคล้องกุญแจไพล่หลังรวดร้าวจากแรงกดทับ เธอทำได้แค่หลั่งน้ำตาและท้ายที่สุดต้องยอมจำนนต่อแรงของคนตัวใหญ่ รับจูบร้อนแรงแต่กระด้างเหลือเกินสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอ เสียงหายใจของเขาดังอยู่เหนือปลายจมูกเล็กรั้น ริมฝีปากของเขาบดขยี้บนกลีบปากนุ่มอย่างไร้ปราณี เฮเดนกำลังโกรธตัวเอง ทั้งที่อยากจะฆ่าหญิงสาวให้ตายคามือหากแต่ความต้องการนั้นยังน้อยไปกว่าการได้ครอบครองเรือนร่างแน่งน้อยที่เขาอยากฉีกเป็นล้านชิ้นอีกครั้ง
“วีนัส...ให้ตายเถอะ!”
เฮเดนสบถออกมาเสียงสั่นพร่าเมื่อเลื่อนริมฝีปากออกจากใบหน้าหวานที่ซีดเหมือนกระดาษขาวบาง ร่างสูงใหญ่หยัดกายขึ้นเล็กน้อยด้วยมือทั้งสองที่ค้ำยันข้างไหล่บางของหญิงสาว เขาได้ยินเสียงเธอร้องไห้กระซิก เสียงที่บาดลึกเข้าไปในหัวใจของเขาทุกครั้ง
“เฮเดน...อย่าทำอะไรฉัน...อย่า...”
“ผมอยาก
