“แล้วทำไมคุณถึงไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น ที่ที่คุณจะไม่ต้องทนกับอากาศหนาว”
“ฉันก็อยากย้ายค่ะ แต่ว่า...หนูไอซ์ชอบดูปรากฏการณ์แสงเหนือที่นั่นมาก และเรามีบ้านใกล้ทะเลสาบเล็ก ๆ แกจะมีความสุขทุกครั้งที่เห็นแสงวิ๊ง...เอ้อ...แสงเหนือน่ะค่ะ ฉันเลยยอมทนอยู่ทั้งที่ร่างกายตัวเองแย่มากในบางครั้ง”
“ถ้าแบบนี้คุณจะหนาวมั้ย”
พูดจบเขาก็ดึงร่างน้อยมากอดไว้ แขนหนาแกร่งกระหวัดรัดร่างบางที่นิ่งงันทำอะไรไม่ถูก มนัสวีพูดไม่ออกเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเฮเดนทั้งที่อยากบอกเหลือเกินว่าเรือนร่างเปล่าเปลือยของเขาอุ่นกว่าผ้าห่มผืนใดในโลก
“ตอบสิวีนัส...ว่าคุณยังหนาวอยู่หรือเปล่า”
เขาถามและลูบไล้ฝ่ามือไปบนแผ่นหลังขาวเนียน หญิงสาวหลับตาลงชั่วครู่ก่อนตอบเขาเสียงแหบพร่า
“ไม่ค่ะ...ไม่...เอ้อ...เฮเดนคะ”
“หืมม์?”
“ฉันกลับไปนอนกับลูกได้หรือยังคะ?”
ชายหนุ่มเงียบไปอีกชั่วอึดใจแต่มือของเขายังลูบไล้บนแผ่นหลังเนียนนุ่มของร่างบอบบางร
