ตอนที่21

1186 คำ
-21- หลังจากฉันจัดการเเต่งตัวจนมิดชิดปิดรอยแดงตามตัวดูเหมือนฌอนจะพึงพอใจเป็นอย่างมากยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ “ฮัลโหลมีอะไรคุณชิน” “...” “มันเรื่องของฉัน ทีคุณยังแอบไปสวีวี่วีกับยัยลูกแก้วนั่นได้เลย” “...” “เหอะ นั่นมันเรื่องของคุณ” สองแม่ลูกคู่นี้สลับกันอารมณ์เสียรึไงนะพอคนแม่อารมณ์ดีลูกอารมณ์เสียพอลูกอารมณ์ดีแม่อารมณ์เสีย “ขอร้องนะมึนมึนอย่าเป็นเหมือนแม่กู” “พูดอะไรฌอนแม่ได้ยินนะ!!” ฌอนยักไหล่เหมือนไม่ได้พูดอะไร “แม่ให้พี่เปี๊ยกมารับก่อนมั้ยผมว่าเป็นแบบนี้พ่อบินกลับมาแน่ๆ” “ไม่!!กว่าพ่อแกจะมาถึงฉันคงได้ผัวใหม่ไปแล้ว” “แม่จะประชดไปทำไม” “ใครประชด พ่อแกไม่สนใจฉันก่อนเอง” ฌอนส่ายหน้าในความดื้อของแม่ตัวเองส่วนแม่เขานั่งกอดอกมองนิ่งออกไปนอกหน้าต่าง ในฐานะผู้หญิงด้วยกันฉันมั่นใจเลยว่าแม่ฌอนกำลังน้อยใจ @ผับ พูดเลยว่าผู้หญิงที่ฮอตที่สุดในวันนี้คือแม่ของฌอนอายุเธอไม่ทำให้เสน่ห์เธอลดลงเลยเพราะดูภายนอกเธอยังดูเหมือนอายุยังไม่ถึง30ด้วยซ้ำ “สวัสดีครับผมเต้ ไม่ทราบว่าคุณชื่อ?” “นี่แม่กูแนะนำให้กลับไปทางเดิม” ผู้ชายคนนั้นอ้าปากค้างก่อนจะก้มหัวขอโทษแล้วรีบเดินออกไป “ฌอนอย่ากันซีนแม่สิ” แม่ฌอนหันมาเอ็ดลูกชายอย่างไม่จริงจังนัก เธอเดินตามกริซไปยังโต๊ะประจำของฉัน “ลูกค้าที่นัดไว้มายังกริซ” “ยังครับเขาโทรมาบอกว่าอีกหนึ่งชั่วโมงครับ” “โอเคไปเตรียมห้องรับรองให้เรียบร้อยนะ” ฉันสั่งลูกน้องก่อนจะหันมาคุยกับแม่ฌอน แม่ฌอนเป็นผู้หญิงที่น่ารักและมีเสน่ห์มากถ้าฉันเป็นผู้ชายก็จีบอะเอาจริง “ผับหนูมินนี่งานดีเยอะนะ” “ใช่ค่ะคุณแม่มินเลยต้องเข้ามาดูบ่อยๆไงคะ” “อะแฮ่ม” ฉันกับแม่ฌอนเม้ามอยเรื่องผู้ชายจนลืมฌอนไปเลย “หมาติดคอหรอตาฌอน” รู้แล้วล่ะว่าฌอนปากไม่ดีเหมือนใคร ฌอนหันหน้าหนีไปอีกทางเหมือนไม่อยากต่อกลอนกับแม่ตัวเอง นี่เป็นความโชคดีอย่างนึงที่ฉันรู้สึกเมื่อได้คบฌอนนั่นคือการมีแม่ยายแบบแม่ฌอนนี่แหละ “ชนจ้าลูกสะใภ้” ฌอนออกไปคุยงานเลยเหลือฉันกับแม่เขาที่โต๊ะแค่สองคนไม่อยากจะพูดว่านั่งยังไม่ถึงชั่วโมงผู้ชายเข้ามาจีบแม่ฌอนไม่ต่ำกว่าห้าคน “พลอยกลับบ้าน!!” เสียงเข้มทรงพลังของใครบางคนดังขึ้นส่งผลให้ฉันรีบหันไปมอง โอ้วแม่เจ้า หล่อสมาร์ทดูมีภูมิฐานหน้าเขาคล้ายใครสักคนเลยหรือเขาจะเป็นดารา “ลูกสะใภ้จ๊ะเช็ดน้ำลายหน่อยนั่นผัวแม่” แม่ฌอนสะกิดไหล่ฉันให้ตื่นจากภวังค์ ผัวแม่หรอถ้าอย่างนั้นก็พ่อฌอนนะสิ “สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ” เมื่อตั้งสติได้ฉันรีบยกมือไหว้ท่านก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้นั่ง “ขอบคุณนะหนูแต่พ่อต้องเอาตัวภรรยากลับก่อน” พ่อ พ่ออย่างนั้นหรอเขารู้ได้ไงว่าฉันเป็นใคร “ฉันไม่กลับ!!” “โธ่วเมียอย่าดื้อสิ” นี่ฉันมายืนทำอะไรตรงนี้ ยืนดูผัวเมียเขางอนง้อกันหรอ “พ่อสวัสดีครับ” “เออหวัดดีไอลูกชาย” ฌอนเดินเข้ามากอดเอวฉันไว้ก่อนจะหันไปทักทายพ่อตัวเอง “แม่อย่าเล่นตัวสิครับผัวมารับแล้วเนี่ย” ร้าย ฌอนปากร้ายมาก “เจ้ครับลูกค้ามาแล้วนะครับ” เธอมาได้ทันเวลาพอดี>< ฉันอยากกระโดดกอดลูกค้าสักสิบรอบที่มาช่วยให้ฉันออกจากสถานการณ์ตรงหน้าได้ทันเวลาใครจะอยู่ก็อยู่ มินิมาร์ทไปแล้วจ้า “มินขอตัวก่อนนะคะคุณพ่อ คุณแม่” ฉันรีบยกมือลาพ่อ แม่ฌอนพวกท่านยิ้มรับก่อนจะหันไปงอนกันต่อ ผ่านไป 1 ชั่วโมง “เบื่อโว้ย อันนี้ก็ไม่ได้อันนู้นก็ไม่เอา” “เป็นอะไรหืม” ฉันกระเเทกตัวลงเก้าอี้ตรงข้ามฌอนพลางยกเเก้วฌอนขึ้นดื่มแต่กลับโดนเจ้าของแก้วดึงกลับไป “เพื่อนฌอนนั่นแหละ” เจ้าตัวเมื่อโดนพาดพิงเลิกคิ้วมองฉันอย่างสงสัย ฉันเลยช่วยขยายความให้เขา “ดินแดนไงเพื่อนนายไม่ใช่หรอเขาจะมาจัดงานที่ผับอาทิตย์หน้าแต่เรื่องมากชิบ” “อ๋อไอแดนมันก็แบบนี้แหละให้กูช่วยมั้ยล่ะ กูรู้จักมันดี” “จริงหรอ” ตาฉันส่องประกายแห่งความหวังขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด “แต่มีค่าจ้างนะ” นั่นไงว่าแล้วคนอย่างฌอนไม่มีทางช่วยฟรีหรอกถึงแม้จะระแวงอยู่บ้างแต่เอาวะเพื่องาน “เออ เท่าไหร่ก็จ่ายนายไปจัดการเลยฉันไม่เข้าไปคุยล่ะอารมณ์เสีย” ฌอนยกยิ้มมุมปากก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป ฉันพึ่งสังเกตเห็นว่าพ่อกับแม่ฌอนไม่อยู่แล้วถ้าอย่างนั้นฉันขึ้นไปนอนรอบนห้องทำงานดีกว่าคุยงานเมื่อกี๋ทำเอาไมเกรนฉันขึ้น ฟุดฟิต ฟุดฟิด “อื้อ ออกไป” ฉันพลิกตัวนอนคว่ำหนีสัมผัสกวนใจตรงซอกคอไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร “ตื่นมาจ่ายค่าจ้างเดี๋ยวนี้นะมึน” “เงินอยู่ในลิ้นชักไปหยิบเลย” สวบ! “กรี๊ด ฌอนทำอะไร” ความรู้สึกเจ็บแปลบตรงช่วงล่างทำให้ฉันสะดุ้งตื่นเต็มตา “ปลุกเมียไงครับ” ฌอนยิ้มทะเล้นอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นนักก่อนเขาจะคว้านนิ้วแกร่งไปทั้วโพรงสวาทจนฉันหายใจหอบถี่ด้วยความเสียว “อ๊า ฌอนที่นี่ไม่ได้ ซี้ด” เหมือนเสียงฉันเป็นแค่อากาศเพราะนอกจากเขาจะไม่เอานิ้วออกแล้วฌอนยังเพิ่มจากสองเป็นสามนิ้วอีกต่างหาก แจะ แจะ “ซี๊ด ฌอนมินเสียวอ๊าา” “แตกใส่มือได้เลยที่รัก อื้มตอดดีชิบหาย” “อ๊า กรี๊ดไม่ไหวแล้ว” ตัวฉันกระตุกเกร็งน้ำสีใสไหลเยิ้มเต็มมือหนาของฌอน เขาก้มลงดูดดอกไม้งามที่เยิ้มไปด้วยน้ำหวานแรงนั่นยิ่งทำให้หน้าฉันแดงเถือก “คราวนี้จ่ายค่าจ้างกันเถอะที่รัก” ไม่ปล่อยให้ฉันสงสัยนานฌอนดึงเสื้อฉันออกอย่างรวดเร็วก่อนจะโยนเศษผ้าอะไรสักอย่างมาให้ “นี่อะไร” “ไปเปลี่ยนชุดสิ ชอบใส่นักไม่ใช่หรอชุดโป๊ๆอะ” ฉันมองชุดในมือตาโต นี่ไม่ได้เรียกว่าชุดมันคือเศษผ้าชัดๆชุดที่ฌอนให้มาเป็นชุดซีทรูลายลูกไม้สีดำผูกหน้า (ตัวอย่างชุดจ้า)  “อย่าช้าครับมึนมึน” ถึงแม้ฌอนจะสั่งเสียงดุแต่สายตาเขากลับแพรวพราวเหมือนเสือกำลังจะล่าเหยื่ออันโอชะมากกว่า หึหึ รู้จักมินิมาร์ทคนนี้น้อยไปแล้วเดี๋ยวแม่จัดให้เอาให้กระอักเลือดตายไปเลย —-

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม