ตอนที่21
1186 คำ
-21-
หลังจากฉันจัดการเเต่งตัวจนมิดชิดปิดรอยแดงตามตัวดูเหมือนฌอนจะพึงพอใจเป็นอย่างมากยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ
“ฮัลโหลมีอะไรคุณชิน”
“...”
“มันเรื่องของฉัน ทีคุณยังแอบไปสวีวี่วีกับยัยลูกแก้วนั่นได้เลย”
“...”
“เหอะ นั่นมันเรื่องของคุณ”
สองแม่ลูกคู่นี้สลับกันอารมณ์เสียรึไงนะพอคนแม่อารมณ์ดีลูกอารมณ์เสียพอลูกอารมณ์ดีแม่อารมณ์เสีย
“ขอร้องนะมึนมึนอย่าเป็นเหมือนแม่กู”
“พูดอะไรฌอนแม่ได้ยินนะ!!”
ฌอนยักไหล่เหมือนไม่ได้พูดอะไร
“แม่ให้พี่เปี๊ยกมารับก่อนมั้ยผมว่าเป็นแบบนี้พ่อบินกลับมาแน่ๆ”
“ไม่!!กว่าพ่อแกจะมาถึงฉันคงได้ผัวใหม่ไปแล้ว”
“แม่จะประชดไปทำไม”
“ใครประชด พ่อแกไม่สนใจฉันก่อนเอง”
ฌอนส่ายหน้าในความดื้อของแม่ตัวเองส่วนแม่เขานั่งกอดอกมองนิ่งออกไปนอกหน้าต่าง
ในฐานะผู้หญิงด้วยกันฉันมั่นใจเลยว่าแม่ฌอนกำลังน้อยใจ
@ผับ
พูดเลยว่าผู้หญิงที่ฮอตที่สุดในวันนี้คือแม่ของฌอนอายุเธอไม่ทำให้เสน่ห์เธอลดลงเลยเพราะดูภายนอกเธอยังดูเหมือนอายุยังไม่ถึง30ด้วยซ้ำ
“สวัสดีครับผมเต้ ไม่ทราบว่าคุณชื่อ?”
“นี่แม่กูแนะนำให้กลับไปทางเดิม”
ผู้ชายคนนั้นอ้าปากค้างก่อนจะก้มหัวขอโทษแล้วรีบเดินออกไป
“ฌอนอย่ากันซีนแม่สิ”
แม่ฌอนหันมาเอ็ดลูกชายอย่างไม่จริงจังนัก เธอเดินตามกริซไปยังโต๊ะประจำของฉัน
“ลูกค้าที่นัดไว้มายังกริซ”
“ยังครับเขาโทรมาบอกว่าอีกหนึ่งชั่วโมงครับ”
“โอเคไปเตรียมห้องรับรองให้เรียบร้อยนะ”
ฉันสั่งลูกน้องก่อนจะหันมาคุยกับแม่ฌอน แม่ฌอนเป็นผู้หญิงที่น่ารักและมีเสน่ห์มากถ้าฉันเป็นผู้ชายก็จีบอะเอาจริง
“ผับหนูมินนี่งานดีเยอะนะ”
“ใช่ค่ะคุณแม่มินเลยต้องเข้ามาดูบ่อยๆไงคะ”
“อะแฮ่ม”
ฉันกับแม่ฌอนเม้ามอยเรื่องผู้ชายจนลืมฌอนไปเลย
“หมาติดคอหรอตาฌอน”
รู้แล้วล่ะว่าฌอนปากไม่ดีเหมือนใคร ฌอนหันหน้าหนีไปอีกทางเหมือนไม่อยากต่อกลอนกับแม่ตัวเอง
นี่เป็นความโชคดีอย่างนึงที่ฉันรู้สึกเมื่อได้คบฌอนนั่นคือการมีแม่ยายแบบแม่ฌอนนี่แหละ
“ชนจ้าลูกสะใภ้”
ฌอนออกไปคุยงานเลยเหลือฉันกับแม่เขาที่โต๊ะแค่สองคนไม่อยากจะพูดว่านั่งยังไม่ถึงชั่วโมงผู้ชายเข้ามาจีบแม่ฌอนไม่ต่ำกว่าห้าคน
“พลอยกลับบ้าน!!”
เสียงเข้มทรงพลังของใครบางคนดังขึ้นส่งผลให้ฉันรีบหันไปมอง
โอ้วแม่เจ้า หล่อสมาร์ทดูมีภูมิฐานหน้าเขาคล้ายใครสักคนเลยหรือเขาจะเป็นดารา
“ลูกสะใภ้จ๊ะเช็ดน้ำลายหน่อยนั่นผัวแม่”
แม่ฌอนสะกิดไหล่ฉันให้ตื่นจากภวังค์ ผัวแม่หรอถ้าอย่างนั้นก็พ่อฌอนนะสิ
“สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ”
เมื่อตั้งสติได้ฉันรีบยกมือไหว้ท่านก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้นั่ง
“ขอบคุณนะหนูแต่พ่อต้องเอาตัวภรรยากลับก่อน”
พ่อ พ่ออย่างนั้นหรอเขารู้ได้ไงว่าฉันเป็นใคร
“ฉันไม่กลับ!!”
“โธ่วเมียอย่าดื้อสิ”
นี่ฉันมายืนทำอะไรตรงนี้ ยืนดูผัวเมียเขางอนง้อกันหรอ
“พ่อสวัสดีครับ”
“เออหวัดดีไอลูกชาย”
ฌอนเดินเข้ามากอดเอวฉันไว้ก่อนจะหันไปทักทายพ่อตัวเอง
“แม่อย่าเล่นตัวสิครับผัวมารับแล้วเนี่ย”
ร้าย ฌอนปากร้ายมาก
“เจ้ครับลูกค้ามาแล้วนะครับ”
เธอมาได้ทันเวลาพอดี><
ฉันอยากกระโดดกอดลูกค้าสักสิบรอบที่มาช่วยให้ฉันออกจากสถานการณ์ตรงหน้าได้ทันเวลาใครจะอยู่ก็อยู่ มินิมาร์ทไปแล้วจ้า
“มินขอตัวก่อนนะคะคุณพ่อ คุณแม่”
ฉันรีบยกมือลาพ่อ แม่ฌอนพวกท่านยิ้มรับก่อนจะหันไปงอนกันต่อ
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
“เบื่อโว้ย อันนี้ก็ไม่ได้อันนู้นก็ไม่เอา”
“เป็นอะไรหืม”
ฉันกระเเทกตัวลงเก้าอี้ตรงข้ามฌอนพลางยกเเก้วฌอนขึ้นดื่มแต่กลับโดนเจ้าของแก้วดึงกลับไป
“เพื่อนฌอนนั่นแหละ”
เจ้าตัวเมื่อโดนพาดพิงเลิกคิ้วมองฉันอย่างสงสัย ฉันเลยช่วยขยายความให้เขา
“ดินแดนไงเพื่อนนายไม่ใช่หรอเขาจะมาจัดงานที่ผับอาทิตย์หน้าแต่เรื่องมากชิบ”
“อ๋อไอแดนมันก็แบบนี้แหละให้กูช่วยมั้ยล่ะ กูรู้จักมันดี”
“จริงหรอ”
ตาฉันส่องประกายแห่งความหวังขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“แต่มีค่าจ้างนะ”
นั่นไงว่าแล้วคนอย่างฌอนไม่มีทางช่วยฟรีหรอกถึงแม้จะระแวงอยู่บ้างแต่เอาวะเพื่องาน
“เออ เท่าไหร่ก็จ่ายนายไปจัดการเลยฉันไม่เข้าไปคุยล่ะอารมณ์เสีย”
ฌอนยกยิ้มมุมปากก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป
ฉันพึ่งสังเกตเห็นว่าพ่อกับแม่ฌอนไม่อยู่แล้วถ้าอย่างนั้นฉันขึ้นไปนอนรอบนห้องทำงานดีกว่าคุยงานเมื่อกี๋ทำเอาไมเกรนฉันขึ้น
ฟุดฟิต ฟุดฟิด
“อื้อ ออกไป”
ฉันพลิกตัวนอนคว่ำหนีสัมผัสกวนใจตรงซอกคอไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
“ตื่นมาจ่ายค่าจ้างเดี๋ยวนี้นะมึน”
“เงินอยู่ในลิ้นชักไปหยิบเลย”
สวบ!
“กรี๊ด ฌอนทำอะไร”
ความรู้สึกเจ็บแปลบตรงช่วงล่างทำให้ฉันสะดุ้งตื่นเต็มตา
“ปลุกเมียไงครับ”
ฌอนยิ้มทะเล้นอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นนักก่อนเขาจะคว้านนิ้วแกร่งไปทั้วโพรงสวาทจนฉันหายใจหอบถี่ด้วยความเสียว
“อ๊า ฌอนที่นี่ไม่ได้ ซี้ด”
เหมือนเสียงฉันเป็นแค่อากาศเพราะนอกจากเขาจะไม่เอานิ้วออกแล้วฌอนยังเพิ่มจากสองเป็นสามนิ้วอีกต่างหาก
แจะ แจะ
“ซี๊ด ฌอนมินเสียวอ๊าา”
“แตกใส่มือได้เลยที่รัก อื้มตอดดีชิบหาย”
“อ๊า กรี๊ดไม่ไหวแล้ว”
ตัวฉันกระตุกเกร็งน้ำสีใสไหลเยิ้มเต็มมือหนาของฌอน
เขาก้มลงดูดดอกไม้งามที่เยิ้มไปด้วยน้ำหวานแรงนั่นยิ่งทำให้หน้าฉันแดงเถือก
“คราวนี้จ่ายค่าจ้างกันเถอะที่รัก”
ไม่ปล่อยให้ฉันสงสัยนานฌอนดึงเสื้อฉันออกอย่างรวดเร็วก่อนจะโยนเศษผ้าอะไรสักอย่างมาให้
“นี่อะไร”
“ไปเปลี่ยนชุดสิ ชอบใส่นักไม่ใช่หรอชุดโป๊ๆอะ”
ฉันมองชุดในมือตาโต นี่ไม่ได้เรียกว่าชุดมันคือเศษผ้าชัดๆชุดที่ฌอนให้มาเป็นชุดซีทรูลายลูกไม้สีดำผูกหน้า
(ตัวอย่างชุดจ้า)

“อย่าช้าครับมึนมึน”
ถึงแม้ฌอนจะสั่งเสียงดุแต่สายตาเขากลับแพรวพราวเหมือนเสือกำลังจะล่าเหยื่ออันโอชะมากกว่า
หึหึ รู้จักมินิมาร์ทคนนี้น้อยไปแล้วเดี๋ยวแม่จัดให้เอาให้กระอักเลือดตายไปเลย
—-
อ่านด้วยแอป
ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม