ตอนที่19
1117 คำ
-19-
ศาลาริมน้ำ
แม่ฌอนลากฉันเดินตรงมายังศาลาริมน้ำเมื่อมาถึงศาลาริมน้ำภาพที่เห็นทำเอาฉันอยากกระโดดลงน้ำเพราะรู้สึกถึงเรื่องวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้น
“คุณย่าเชนคิดถึงจังเลย”
เชนปรี่ตรงเข้าไปกอด หอมย่าเขาใหญ่ส่วนฌอนแค่ยกมือสวัสดียืนอยู่ข้างฉัน
ฉันเลยสวัสดีท่านตามย่าเขารีบไหว้ฉันยิ้มๆก่อนจะหันไปคุยกับจีนฟังไม่ผิดหรอกค่ะจีนว่าที่คู่หมั้นฌอนนั่นแหละ
“หึ หนูว่าแม่กับยัยลูกแก้วนั่นใครสวยกว่ากัน”
คุณแม่กระซิบให้ฉันดูผู้หญิงอีกคนซึ่งนั่งจัดดอกไม้ส่งให้จีนดูท่าทางคงจะเป็นแม่จีน
“คุณพี่สวยกว่าค่ะ”
“โฮะๆ จริงที่สุด”
ฉันไม่ได้โกหกเอาใจแม่ฌอนนะ ผู้หญิงคนนั้นสวยก็จริงแต่สวยแบบเรียบร้อยแม่ฌอนดูสวยสง่ากว่าอะ
“นี่ แม่พลอยหัวเราะให้มันเบาๆหน่อย”
“ขอโทษค่ะคุณแม่ อ๋อนี่มินิมาร์ทค่ะคุณแม่แฟนตาฌอน”
คุณแม่แนะนำฉันโดยเน้นย้ำประโยคสุดท้ายพลางปรายตามองคุณลูกแก้ว
“ไม่ได้นะคะคุณหญิงแล้วเรื่องหมั้นระหว่างลูก
จีนกับฌอนล่ะคะ พลอยไหนเราตกลงกันแล้วไง”
“อะร๊าย นั่นมันก่อนที่ฉันจับได้ว่าเธออ่อยสามีฉันยะ”
โอ้ว นี่มันเรื่องอะไรกันใครอ่อยสามีใคร
“พอก่อนแม่พลอย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดแม่พลอยก็รู้”
“ค่ะคุณแม่”
“แล้วนี่หนูมินิอะไรนะ”
“เรียนหนูว่ามินก็ได้ค่ะ”
“หนูมินทำขนมเป็นมั้ยจ๊ะ ย่ากำลังขาดคนช่วยทำขนมไปถวายพระพรุ่งนี้พอดี”
“เอ่อ คุณย่าครับผมไปซื้อให้ก็ได้ไม่ต้องให้มินทำหรอกครับ”
“เอ๊ะ เราจะมีปัญหาอะไรตาฌอนหนูมินไม่เห็นพูดอะไรเลย ว่าไงจ๊ะหนูมิน”
ฌอนแตะหลังมือฉันเบาๆพลางส่งสายตารู้สึกผิดมาให้ฉันเลยยิ้มกลับให้เขา
“พอได้ค่ะคุณย่า”
นี่ฉันไม่ได้โม้นะ ฉันทำขนมได้จริงๆแต่เป็นพวก
คุ้กกี้ เค้กอะไรแบบนี้นะ
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยจ๊ะ แววพาหนูมินเขาไปในครัวนะไปลองทำมาให้ฉันชิมก่อน”
“เดี๋ยวจีนไปช่วยด้วยค่ะ”
“ไม่ต้องไปจีน!”
เสียงคุณลูกแก้วห้ามลูกตัวเองทุกสายตาเลยจับจ้องไปที่เธออย่างสงสัย
“คือแก้วหมายความว่าไม่ต้องไปตอนนี้ทำมาลัยของคุณย่าให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปอะค่ะ”
ฉันเห็นแม่ฌอนแอบเบะปาก
สรุปคือฉันต้องเดินมากับแววคนของคุณย่าสองคนเพราะคุณย่าให้ฌอน เชนและแม่ฌอนอยู่คุยกับท่าน
“นี่ค่ะครัว อยากทำอะไรอยากได้อะไรบอกแววนะคะ”
แล้วฉันจะอยากทำอะไรล่ะขนมถวายพระหรอ ทองหยิบทองหยอดนี่ตัดไปเลยฉันทำไม่เป็นหรอกปกติก็ซื้อเอา
“พี่แวว มินต้องทำขนมอะไรหรอคะ”
พี่แววหลบตา ยิ้มให้ฉันอ่อนๆเท่านี้ฉันก็เข้าใจแล้วว่าคุณย่าคงสั่งไม่ให้บอก
ผ่านไปประมาณ 5 นาทีฉันก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำขนมไทยอันไหนดี
“บ้านเราชอบทำกระทงทองถวายพระกันรึเปล่าน๊า”
แม่ฌอนเดินผ่านหน้าฉันไปหยิบน้ำพูดขึ้นลอยๆ
“คุณแม่”
“เอ๊ะ บอกให้เรียกพี่ไง”
“อิอิ ขอบคุณนะคะคุณพี่แล้วพวกฌอนล่ะคะ”
“โอ๊ย ไอพวกนั้นมันโง่ ไม่ฉลาดแบบฉันหนีย่าพวกมันมาไม่ได้หรอกเอานี่ไปสูตรทำกระทงทองฉันรีบกลับไปก่อนนะเดี๋ยวคุณแม่รู้ว่าแอบมาช่วยเธอ”
ฉันอยากจะกระโดดกอดหอมแก้มแม่ฌอนสักสิบทีถ้าไม่ได้ท่านฉันคงไม่รู้จะทำยังไงดี
ฉันมองสมุดในมือก่อนจะยิ้มออกมา กระทงทองหรอก็มาดิครับ
ทางด้านฌอน
“จีนเอาขนมที่เราทำไปให้พี่ฌอนสิลูก”
ลูกแก้วสะกิดบอกลูกสาว จีนเลยจำต้องยื่นขนมชั้นให้ฌอนตามคำสั่งแม่อย่างเลี่ยงไม่ได้
“เฮียไม่ชอบขนมชั้นเดี๋ยวเชนกินแล้ว”
ขนมชั้นยังไม่ทันเข้าปากฌอนคนน้องก็ยื่นหน้ามางับไปเสียก่อน
“ตาเชนอยากกินทำไมไม่หยิบดีๆ”
คุณหญิงผกาเอ็ดหลานตัวเองพลางตีไหล่หนาดังเพี๊ยะ
เชนถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดจีนเห็นอย่างนั้นเลยแอบหัวเราะเบาๆก่อนจะหยุดหัวเราะเพราะโดนเชนเขม่นใส่
“แม่ครับเป็นยังไงบ้าง”
ฌอนที่กำลังนั่งชะเง้อมองไปยังห้องครัวด้วยความเป็นห่วงภรรยาตัวเองรีบถามเมื่อเห็นแม่ตัวเองเดินยิ้มกลับมา
“เป็นอะไร ฉันแค่ไปเข้าห้องน้ำ”
คนเป็นแม่ตอบลอยหน้าลอยตา ฌอนเลยเลิกซักไซร้เขารู้ดีกว่าคนอย่างแม่ตัวเองถามไปก็ไม่ยอมบอกแต่ก็ยังดีที่ท่านช่วยมินิมาร์ท
“คนนี้จริงจังหรอตาฌอน”
“ครับคุณย่า”
ฌอนตอบด้วยเสียงหนักแน่นแทบจะไม่ต้องคิดเลย
“แต่คนจะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้ต้องเก่งทั้งงานบ้าน งานเรือนนะฌอนเองก็รู้”
“ผมเชื่อว่าผมมองคนไม่ผิดครับ”
“ใช่ครับย่าขนาดแม่ยังผ่านได้เลย มินคงไม่ต้องห่วงหรอกครับ”
“เดี๋ยวแกจะโดนฉันเฆี่ยนนะเชน”
“คุณย่าดูแม่สิครับ”
“เราก็อย่าไปแกล้งแม่เขา พลอยด้วยอย่าลงไม้ลงมือกับลูกสิ”
“พลอยก็แค่ขู่อะค่ะคุณแม่”
ฌอนละความสนใจจากครอบครัวตัวเองก่อนจะแอบย่องออกจากศาลาเพื่อไปหามินิมาร์ทในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวาย
(ชานม)
หมับ
“เป็นไงบ้างครับคุณภรรยา”
ฌอนเดินมาจากไหนไม่รู้เข้ามากอดเอวฉันใช้จมูกถูแก้มฉันไปมาจนฉันต้องดันหน้าเขาออก
“อย่ากวนได้มั้ยฌอน”
“กวนอะไรกันนี่กูมาช่วยนะ”
“ช่วยอะไรได้อะเค้าได้ฌอนอะ”
ฉันหันไปพูดเหน็บแนมเขาแต่ฌอนกลับมองตาโตเหมือนตกใจในสิ่งที่ได้ยิน
“ทำหน้าแบบนั้นทำไม”
“มึนมึนพูดแทนตัวเองว่าเค้าอะน่ารักจังเลย”
ฌอนยิ้มแก้มปริดึงแก้มฉันไปมา
“พอเลยไปหยิบกะละมังอันนั้นให้มินหน่อย”
“ไม่พูดเค้าล่ะหรอ”
ฌอนจิ้มแก้มฉันพลางยิ้มล้อ โอ๊ย ทำไมเขาขยันทำให้ฉันเขินจังวะ
“ไปหยิบมาเลยฌอนมินรีบ”
จนฉันต้องดุเขาด้วยสีหน้าจริงจังฌอนจะได้เลิกเล่น
“คร๊าบ เมียครับ”
เฮ้อ ฉันคิดถูกใช่มั้ยที่วันนั้นยอมเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือฌอนเจ้าพ่อคาสิโน
- ผู้เขียน
