ตอนที่17 แค่เมีย...คั่นเวลา
ครืด...
รองเท้าหนังสีดำเงาก้าวเดินเข้ามาในเขตรั้วบ้านของน้องชาย ธัญวิชญ์หยุดมองสิ่งตรงหน้าครู่หนึ่งเหมือนว่าไม่นานมานี้ที่นี่จะมีการปาร์ตี้กัน แล้วทำไมแม่ของวิริศราถึงติดต่อลูกสาวไม่ได้?
“พี่ธัน?”
“ฉันผ่านมาแถวนี้พอดี แม่ให้มาดูว่าทำไมโทรหาแกกับวีไม่ติดสักคน” คนพี่ไล่สายตามองช่วงบนของน้องชายที่ไม่ชอบใส่เสื้อเต็มไปด้วยร่องรอยที่คิดเป็นอื่นไม่ได้ และเขาไม่มั่นใจเลยว่าวิริศราจะทำแบบนั้น
“มึงเอาผู้หญิงคนอื่นมานอนด้วยวเหรอ หรือแพรพลอยมาที่นี่อีก”
“ห่วงผม หรือห่วงเมียผมล่ะ”
“เมีย? เรียกวีแบบนั้นได้เต็มปากเลยนะ”
“ก็แต่งมาเป็นเมียให้เรียกอะไร คนใช้เหรอ” ธนาธิปกระแทกน้ำเสียงใส่พี่ชายที่เหมือนจะเย้ยหยันใส่เขา
“แล้ววีล่ะ วันนี้หยุดไม่ใช่เหรอ”
“นอนอยู่”
“นอน? เก้าโมงแล้วเนี่ยนะ”
“พี่สงสัยอะไรนักหนาวะ” ธัญวิชญ์กวาดสายตามองรอบบ้านก็เห็นความไม่
