ถานจ้านให้เกวียนไปส่งที่ใจกลางอำเภอเจียง เพื่อที่จะให้ทุกคนได้เดินเล่นเปิดหูเปิดตากัน บรรยากาศในอำเภอเจียงค่อนข้างคึกคัก ผู้คนออกมาจับจ่ายใช้สอยกันหนาตา
“ที่นี่มีทหารคอยลาดตระเวนเยอะเพียงนี้เลยหรือพี่จ้าน”
หากเซี่ยซือซือไม่เอ่ย ถานจ้านก็คงไม่คิดสงสัย เขาเองก็แปลกใจเหมือนกัน “ก่อนหน้าไม่มี นาน ๆ ถึงจะมีผ่านมาสักคนสองคน แต่ข้าไม่ได้เข้าอำเภอมาสองปี อาจมีหลายอย่างเปลี่ยนไป”
“หรือจะมีผู้ร้ายหนีคดี”
“ปากเจ้านี่สรรหาเรื่องจริง ๆ ซือซือ” นางถานอดไม่ได้ต้องดุนางเล็กน้อย
“ท่านแม่ข้าก็แค่สงสัย ท่านดูสิเจ้าคะ มีทหารยืนอยู่ทุกหัวมุมของถนนเลย”
นางถานมองตามที่ลูกสะใภ้เอ่ยมา “จริงของซือซือนี่มันไม่ผิดปกติไปหรือจ้านเออร์”
“ไม่มีประกาศอันใดออกมา คงไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงหรอกขอรับ อาจารย์สวีเองก็ไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ น่าจะเป็นการเฝ้าระวังมากกว่า”
“เช่นนั้นรึ” นางถานค่อยเบาใจขึ้น
แต่เซี่ยซือซือกลับ
