“รู้ว่าฝุ่นเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีแบบนี้แล้ว...คุณป๋าจะปล่อยฝุ่นไปได้หรือยังคะ...”
คุณป๋ามองหน้าฉันสายตาน่ากลัวมาก ไม่เคยเห็นสายตาที่ดุดันแบบนี้ของคุณป๋ามาก่อนเลย
“มึงหยุดทำเรื่องเหี้ยๆ สักที” อาเพทายตวาดคุณป๋าเสียงดัง
คุณป๋าค่อยๆ หันไปมองอาเพทายแล้วพูด “ทำไมต้องเป็นมึงทุกครั้ง”
(พรึบ) คุณป๋าคว้ามาจับแขนฉัน จากนั้นก็พยายามลากออกจากห้อง ฉันก็พยายามรั้งตัวเองไว้ ใช้อีกมือที่ว่างอยู่จับข้าวของที่พอจะรั้งไว้ได้ แต่ผู้หญิงตัวเล็กอย่างฉันจะไปสู้ผู้ชายตัวโออย่างคุณป๋าได้ยังไง
“ไอ้คิน ฝุ่นยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ามึงจะเอาฝุ่นออกไปแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย !!!” อาเพทายตะโกนออกมาตามหลังแต่คุณป๋าก็ไม่ฟัง
ร่างของฉันถูกฉุดกระชากไปตามทางเดินของคอนโดอย่างทุลักทุเล โชคดีที่ไม่มีใครเดินผ่าน เพราะในตอนนี้ทั้งตัวฉันมีแค่เพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่ปิดบังร่างกายเปลือยเปล่าไว้อยู่
เมื่อมาถึงรถคุณป๋าก็จับฉันยัดเข้าไปข
