“คุณ” หญิงสาวพยายามลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก รู้สึกเกร็งช่วงท้องและปวดท้องมาก ปากคอแห้งกระหายน้ำที่สุดในตอนนี้
“ไง” เขาลากเก้ามานั่ง ยังไม่ทันหย่อนก้นหญิงสาวก็ร้องขอน้ำเปล่ากับเขา
“ขอบคุณค่ะ” รู้ตัวว่าร่างกายตัวเองกำลังแย่ แต่ไม่คิดว่ามันจะหนักถึงขั้นนอนโรงพยาบาลแบบนี้
“หมอบอกว่าอาหารเป็นพิษ เป็นกินอะไรมา” เธอไม่รู้ว่าเขาพาเธอมาส่งโรงพยาบาลได้อย่างไร อยากถามแต่ว่าตอนนี้ต้องตอบคำถามเรื่องอาการที่เป็นก่อน
“หมูกระทะค่ะ เป็นร้านเปิดใหม่ ขอโทรหาน้องฝึกงานได้มั้ยคะ อยากรู้ว่าน้องเป็นเหมือนกันหรือเปล่า ขอมือถือหน่อยค่ะ”
“ไม่ได้หยิบมา ให้ยืมก่อน” หนูเล็กรับมาอย่างไม่เต็มใจ นอนนึกเบอร์น้องฝึกงานอยู่พักใหญ่กว่าจะได้
พอกดโทรออกก็เฝ้าภาวนาขอให้โทรถูกเบอร์
“ฮัลโหล ออมสิน นี่พี่เองนะ”
“หนักเหมือนกันเหรอ อืม พี่ก็หนักถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลย โอเคๆ พักผ่อนนะ”
หนูเล็กยังไม่ทันกดวางสายก็ถูกตัดไปเสียก
