หลายสัปดาห์ต่อมา
“ชื่อพี่อะไรเอ่ย เอ๋ ถ้าอ่านผิดขออภัยนะคะ คุณพี่ภูพะยอม ตรอมใจหรือเปล่าคะ มันเป็นภาษาอังกฤษ แต่อ่านแบบนี้ใช่มั้ย” หนูเล็กพยายามอ่านชื่อของลูกค้าที่เข้ามาคอมเม้นท์คอมเฟิร์มซื้อชุดที่เธอกำลังสวมใส่อยู่ตอนนี้
“อ่อ โอเค ชื่อแปลกมากเลย ชุดต่อไปเลยนะคะ” วันหยุดที่ไม่ได้หยุดของพนักงานสาว งานใหม่เข้าเรื่อย ๆ จนต้องไลฟ์สามถึงสี่เวลาในหนึ่งวันเพื่อระบายของออก ช่วงนี้สิ้นเดือนพอดี ลูกค้ามีกำลังซื้อ โชคดีของเธอได้พี่ๆ ที่ทำงานช่วยประชาสัมพันธ์
“ชุดนี้เป็นงานปักนะคะ ตรงอกเห็นมั้ยเอ่ย สายเดี่ยวผ้าพลิ้วใส่สบาย ใครที่มีแพลนไปทะเลหนูเล็กแนะนำเลยค่ะ”
“ชุดอะไรวะ เห็นนมหมดแล้ว แล้วดูนั่นสิ ลายปงลายปักอะไรอย่ามาใกล้กล้องนักสิ” ชายหนุ่มบ่นอุบ รีบพิมพ์คอนเฟิร์มรัวๆ ลงในช่องคอมเมนท์ทันที
“คุณภูพะยอมรับหมดเลย หมดเลยนี่หมายถึงอะไรคะ จะรับไปขายหรืออะไรเอ่ย”
“ให้แฟนครับ” ตอบกลับไปเป็นตักอักษรจน
