หลังจากที่กินเค้กเสร็จเรียบร้อยเราก็เดินย่อยขนมกันสักหน่อยซื้อของจุกจิกไปด้วย พอเดินเสร็จเราก็พากันกลับโดยหนูกับเฮียแสบแยกกันออกมาเพราะจอดรถกันคนละที่
“อิ่มจังงงง”
“กินเยอะขนาดนั้นไม่อิ่มมึงก็ไม่ใช่คนแล้ว”
“กินเยอะแบบนี้เลี้ยงหนูไหวใช่ป่ะ?” หนูไปกอดแขนเฮียชาร์คอ้อนๆ เพราะกลัวว่าถ้ากินเยอะขนาดนี้เฮียชาร์คจะเลี้ยงหนูไม่ไหวและต้องเอาหนูไปทิ้งแทน
“ตลอดชีวิตกูก็เลี้ยงได้”
“อื้อออ ผมหนูเสียทรงหมดแล้วววว” หนูพยายามขัดขืนการถูกขยี้หัวจากฝ่ามือใหญ่ของเฮียชาร์คแต่ไม่สำเร็จหัวหนูกลายไปเป็นรังนกไปแล้ว แงงT//T
“น่ารัก...”
“คะ?”
“เปล๊า” เห็นเฮียชาร์คทำเป็นเฉไฉหนูเลยปล่อยมันผ่านแล้วกัน
“เห้ย!!จะไปไหนกันเหรอ?” แต่จู่ๆก็มีคนเดินมาล้อมพวกเราเอาไว้ ใครกันนะท่าทางไม่
