“อื้ออ อ่าส์...กลับมาทำไมไม่บอกกันคะ?” เมื่อเฮียชาร์คถอนจูบออกหนูก็รีบถามทันที
“มาเซอร์ไพรส์เด็กดื้อ...แต่โดนหนีออกมาเที่ยวซะงั้น”
“ก็หนูไม่รู้นิคะ...ถ้ารู้นะหนูจะรออยู่บ้านเฉยๆไม่ไปไหนเลย” หนูรีบเกาะแขนอ้อนทันทีเพราะกลัวโดนดุเพราะไม่ได้หนีมาเที่ยวธรรมดาแต่มาผับน่ะสิ
“เหรอ...แถมยังแต่งตัว...” เฮียชาร์คไล่สายตาไปทั่วร่างกายหนูจนหนูรู้สึกหนาวๆร้อนๆ
“ปะปกติหนูไม่แต่งแบบนี้นะคะ” รีบออกตัวก่อนเลย
“แปลว่าวันนี้ไม่ปกติ”
“ไม่ใช่แบบนั้นคุณมี๊ช่วยแต่งให้ต่างหาก”
“รีบเอาแม่มาอ้างเลยนะ”
“ไม่ได้อ้างสักหน่อย...อ๊ะ” หนูตกใจเพราะเฮียชาร์คกระชากแขนหนูออกมาจากมุมอับนั้นและเดินออกมาร้านผับ
“จะพาไปไหนคะ?” อดถามไม่ได้เลย
“ไปลงโทษ...หึ” เอ่อ เริ่มแปลกๆ แล้วทั้งสายตาทั้ง
