คาฟาห์เดินออกมาจากห้องประชุม ยกมือขึ้นลูบต้นคอเพื่อไล่อาการอ่อนล้า เขาไม่คิดเลยว่าประชุมด่วนจะกินเวลายาวนานหลายชั่วโมงแบบนี้ ชายหนุ่มเป่าลมออกจากปากเบาๆ และยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมอง
“จะเที่ยงแล้วหรือนี่”
เขาก้าวเร็วๆ กลับไปยังห้องทำงาน แต่สวนกับแม่บ้านที่เดินออกมาจากห้องทำงานของตนเองเสียก่อน
“หอบข้าวของพะรุงพะรังเชียว จะเอาไปไหนเนี่ย” คาฟาห์มองไม้กวาดกับไม้ถูพื้นในมือของคู่สนทนาอย่างสงสัย
“จะเอาไปเก็บค่ะท่าน”
“งั้นก็ไปเถอะ”
แม่บ้านกำลังจะเดินจากไป แต่คาฟาห์เรียกเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยว”
“คะท่าน”
“ผู้หญิงในห้องก่อความวุ่นวาย ในระหว่างที่ฉันประชุมหรือเปล่า”
แม่บ้านร่างท้วมส่ายหน้าไปมา ก่อนจะตอบ “ก็ไม่เห็นมีเลยนะคะท่าน เห็นเธออยู่เงียบๆ สงบๆ แต่ในห้องค่ะ อ้อ... จะมีก็แค่ขอให้หญิงลีช่วยเอาไม้กวาด ไม้ถูพื้น แล้วก็พวกของทำความสะอาดเข้าไปในห้องเท่านั้นเองค่ะ”
คิ้วเข้มของคาฟาห์เลิกสูงด้ว
