การปะทะอารมณ์กับนลินและสายฝนพาลให้อารมณ์ของต้นหลิวดำดิ่ง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมสองคนนี้ถึงได้ตามเธอไปทุกแห่งหน ชีวิตนี้เธอจะหนีไม่พ้นคนพวกนี้เลยเหรอ
“หลิว” เสียงทุ้มเรียกหญิงสาวที่ดูไม่ได้รู้สึกตัวเองเลยว่ามีคนตามมาด้านหลัง ต้นหลิวดูเหม่อลอยเหมือนคนไม่มีสติ
ปัญหาระหว่างหญิงสาวกับพนักงานใหม่สองคนนั้นคงไม่ใช่แค่เรื่องหึงหวงงี่เง่าธรรมดา ปัญหาต้องมีมากกว่านั้น ต้นหลิวดูเกลียดสองคนนั้นมากเหมือนกับชาตินี้ไม่ขออยู่ร่วมโลก
“คุณคียังไม่กลับบ้านเหรอคะ หลิวนึกว่าคุณกลับไปแล้วซะอีก” หญิงสาวพยายามปรับสีหน้าให้กลับมาปกติที่สุด ผู้ชายคนนี้ไม่ควรมารับรู้เรื่องน่าสมเพชของเธอหรอก เขาไม่มีทางรับเรื่องเหล่านั้นได้
“เขาคือพี่สาวคุณเหรอ” ถ้าเป็นพี่สาวก็ควรบอกเขาไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องปิดบังกันด้วย
ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันต้นหลิวไม่เคยเล่าเรื่องในครอบครัวให้ฟัง คนที่หญิงสาวเคยพูดถึงมีแค่ยายคนเดียว ส่วนพ่อแม่พ
