อะไรเนี่ย?
วิณณ์ถามอีก “แล้วจำได้มั้ย แม่วันนีบอกพี่ว่ายังไง”
ฟ้าพราวพยักหน้าอีก
วันนั้นแม่วันนีพร่ำสอนตอนพิธีหมั้นเสร็จสรรพอยู่หลายคำ ท่านบอกกับวิณณ์ต่อหน้าเธอว่า
‘ถ้าเมียสงสัย อย่าปล่อยให้เมียคลางแคลงใจ ถ้าไม่จริงให้แกรีบพิสูจน์เคลียร์ใจไปเลย แต่ถ้าแกเลวจริงๆ ล่ะก็ แกต้องไสหัวออกไป ห้ามกลับมาเหยียบที่นี่อีก ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ บ้านนี้ไม่ต้องการผู้ชายหลายใจ แม่จะอยู่กับหนูฟ้าสองคน’
วิณณ์ถามเสียงขรึม “สรุปแล้วเราสองคนเป็นอะไรกัน?”
ฟ้าพราวยู่หน้า “ก็คู่หมั้นไง?”
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “ยังจำได้?”
หญิงสาวนึกอยากจะบ้าตาย นี่กำลังเข้าโหมดเครียดใช่ไหม แล้วใครควรเครียด เธอใช่มั้ย เพราะเธอรู้ว่าคู่หมั้นกำลังนอกใจ แต่ทำไมคล้ายว่าคนนอกใจเป็นเธอล่ะ
ฟ้าพราวยกมือจิ้มหน้าผากของวิณณ์อย่างหมั่นไส้ ตัดสินใจคุยกันตามตรงไปเลย
“แล้วพี่วิณณ์ล่ะ ยังจำได้ไหมว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน”
วิณณ์มุ่นหน้า ยังไม
