ตั้งแต่โทรหาท่านวันนั้นท่านก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าดีใจมากมายแค่ไหนที่ได้หมั้นเธอให้ลูกชาย แต่เธอกลับไม่สนไม่ให้ค่า ทั้งยังรอเวลาเฉือนหัวใจท่าน
ฟ้าพราวปัดความอายทิ้งไปแล้วเงยหน้าขึ้น “พี่วิณณ์”
ชายหนุ่มก้มหน้ามอง “ครับ”
“ฟ้าคิดว่าควรไถ่โทษที่คิดไม่ซื่อกับแม่ของพี่นะ”
วิณณ์ตามอารมณ์คู่หมั้นไม่ทันจริงๆ “ไถ่โทษอะไร?”
หญิงสาวเม้มปากก้มหน้า ครุ่นคิดนิ่งๆ ตอนนี้เธอท้องว่างยังไม่ได้กินข้าวเช้าก็เลยยังคิดไม่ออก
ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าคู่หมั้นยังไม่ได้กินข้าวเช้า เพราะทั้งเขาและเธอตื่นสายมาก เนื่องจากเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย ห้าหกรอบเห็นจะได้ เธอเสร็จสมไปเป็นสิบเลยมั้ง มีแฟนพันธุ์อึดก็แบบนี้ เหนื่อยหน่อยนะครับคนดี
วิณณ์จับสองไหล่ของฟ้าพราว กดเธอให้นอนลงบนโซฟา “นอนคิดไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กิน”
ฟ้าพราวได้ยินก็เงยหน้า “พี่วิณณ์ทำอาหารเป็นด้วยเหรอ”
ร่างสูงเดินเข้าครัวพลางตอบ “พี่เป็นลู
