หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพุ่มไม้นั้นนิโคไลก็หายหน้าหายตาไปหนึ่งวันเต็มๆ ก่อนจะกลับมาในวันที่เกรกอรี่และยูริกลับถึงบ้านสวนพอดี
“สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ ไม่คิดว่าจะกลับมาวันนี้”
นิโคไลทักทาย ก่อนจะเดินเลี่ยงเพื่อขึ้นไปห้องพัก แต่ก็ถูกเกรกอรี่เรียกเอาไว้เสียก่อน
“ฉันสั่งแกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหน”
ร่างสูงใหญ่ชะงักและหันกลับมามอง
“ใครรายงานคุณพ่ออีกล่ะครับ หรือว่าแม่อิงบุญ”
“ไม่ต้องมีใครมารายงานฉันหรอก ตาของฉันเห็นทุกอย่าง”
เกรกอรี่พูดอย่างเดือดดาล ก่อนจะลุกขึ้นไปยืนเผชิญหน้ากับบุตรชาย
“สงสัยฉันต้องรีบจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดแล้ว”
นิโคไลไหวไหล่กว้างของตัวเองน้อยๆ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกจากผู้เป็นบิดาอีก
“เห็นไหมคุณ ไอ้ลูกคนนี้มันเอาแต่ใจแค่ไหน”
“นิคถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กน่ะค่ะ อย่าไปถือสาแกเลยนะคะ”
ยูริบอกสามีเสียงอ่อนโยน จากนั้นก็ลุกขึ้นมาด
