อิงบุญยิ้มให้กับแรนดอนเพื่อนใหม่ของตัวเอง หล่อนโบกมือให้กับเขา ขอบคุณที่เขาทำให้หล่อนลืมเรื่องทุกข์กายทุกข์ใจในวันนี้ไปได้หลายชั่วโมง
“ขอบคุณมากนะคะสำหรับมิตรภาพที่ดี”
“ยินดีมากครับคุณอิง ถ้าคุณอิงอยากจะไปเดินเที่ยวรอบๆ หมู่บ้านอีก ไปหาผมที่บ้านได้เลยนะครับ ผมจะรอคุณอิงเสมอ”
หญิงสาวระบายยิ้มให้ ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าบ้าน แต่แล้วเท้าไม่รักดีก็ทำงานผิดพลาดจนน่าละอาย ซึ่งนั่นก็เป็นผลให้หล่อนลื่นถลาแทบหงายหลังล้มลงไปนั่งจ้ำบ้ำกับพื้น ถ้าแรนดอนไม่รีบกระโจนเข้ามาคว้าร่างของหล่อนจากทางด้านหลังเอาไว้เสียก่อน
“เป็นยังไงบ้างครับคุณอิง”
เจ้าของชื่อรีบละล่ำละลักขอบคุณหน้าตาตื่น
“ขอบคุณมากค่ะ อิงไม่เป็นไร...”
แรนดอนมองอย่างห่วงใย ก่อนจะรีบปล่อยมือออกจากเอวคอด
“ผมขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ อิงขอบคุณมากนะคะ เอาไว้ถ้าอิงว่าง อิงจะไปรบกวนให้คุณแรนดอนพาเที่ยวอีกค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ”
หญิงสาวก้มหน้า
