อิงบุญพยายามจะหนีออกไปจากห้องครัว แต่เขาก็เอาตัวใหญ่ๆ ขวางทางออกที่มีอยู่ทางเดียวจนมิด หล่อนกัดปากแน่น อึดอัดกับสายตาแบบนี้ของเขาเป็นที่สุด สายตาที่บอกว่ายังจดจำเรื่องราวเมื่อคืนได้อย่างแม่นยำ สายตาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหาย... ไม่หรอก เขาไม่ได้หิวกระหายหล่อน เขาก็แค่แสร้งแสดงมันออกมาเท่านั้น หญิงสาวคิดแบบนั้นทั้งๆ ที่ไม่มีเหตุผลใดมารองรับเลยสักนิดเดียว
“ไม่ได้กลัวอะไร แล้วทำไมอิงบุญคนเดิมกับคนนี้ช่างต่างกันนักนะ อย่าบอกนะว่าเธอกำลังแสดงละครเป็นนางเอกไร้เดียงสาอยู่”
เขาสาดวาจาร้ายกาจใส่หล่อนอีกแล้ว
“แต่ฉันก็ต้องขอปรบมือให้นะ เพราะเธอแสดงได้เหมือนมาก นี่ถ้าฉันไม่รู้กำพืดของเธอมาก่อน ฉันคงหลงคิดไปแล้วล่ะว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ที่พึ่งแก้ผ้าให้ผู้ชายดูเป็นครั้งแรก”
“ไอ้คนบ้า อย่าพูดถึงมันอีกนะ”
หญิงสาวร้องห้าม แก้มนวลแดงก่ำจนเป็นสีของลูกตำลึงสุก
“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ในเมื่อมันคือความจริง
