“สายตาของฉันน่ะเหยี่ยวยังอายเลย ดังนั้นแค่มองผ่านๆ ฉันก็รู้แล้วล่ะว่าเธอน่ะเป็นฝาขนมครกดีๆ นี่เอง”
แม้เขาจะรู้ว่าหล่อนมีมากกว่านั้น แต่เพราะอยากให้หล่อนอับอายและยอมแพ้ทำให้ชายหนุ่มเลือกที่จะโจมตีต่อไปไม่หยุด
“คนบ้า ฉัน... ฉันไม่ใช่สักหน่อย”
หญิงสาวกัดฟันแน่น และก็ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตนไหนมันเข้าสิง ทำให้หล่อนเลือกที่จะเดินไปหยุดตรงหน้าของนิโคไล จากนั้นก็ทำในสิ่งที่ผู้หญิงดีๆ ไม่คิดจะทำกัน มือบางกระชากเสื้อยืดตัวใหญ่ออกทางศีรษะ จากนั้นก็จ้องหน้าเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง
“มองซะ แล้วก็ถอนคำพูดเดียวนี้”
แม้จะอับอายกับสายตาคมกริบที่จ้องเขม็งมองมา แต่นี่คือการต่อสู้ที่ต้องลงทุนทั้งตัวและเดิมพันด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี
“คัพซี ไม่ใช่ฝาขนมครกอย่างที่คุณเข้าใจ”
นิโคไลห่อปากส่งเสียงครางอย่างเชื่อเหลือ ดวงตาคมกริบเบิกกว้างค้างเติ่งไปหลายสิบวิ พลางลอบกลืนน้ำลายลงคอไปหลายเฮือก
สวย... ใหญ่... ขาว... และ
