อย่ามาทำร้ายกัน ฉันไม่ยอม
1263 คำ
ก๊อก... ก๊อก... ปริญเคาะฝาของห้องครัว
“ทอดาว ใหม่จะมาอยู่ที่นี่สักระยะนะ และจะมาเป็นแขกของบ้านเรา” คำว่าบ้านเราทำให้ทอดาวรีบปาดหลังมือเช็ดน้ำตาของตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นยืน เธอหันหน้าไปเผชิญหน้ากับเขา
ปริญสลดลงไปนิดหนึ่ง เขาเห็นว่าเธอร้องไห้
“แค่เรื่องนี้หรือคะ หรือว่าที่คุณปริญเข้ามา คุณปริญอยากจะอธิบายในสิ่งที่ทอดาวเห็นหรือเปล่าคะ”
เธอส่งสายตาวิงวอนและขอร้องเขา แต่ทว่าสายตาเย็นชาของปริญมองกลับมาที่เธออีกแล้ว
“ใหม่จะมาอยู่กับเราสักระยะหนึ่ง เธอเพิ่งเลิกกับสามีที่สิงคโปร์ ใหม่ไม่มีใครที่เมืองไทย ก็เลยมาอยู่บ้านเรา” เขาพูดออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ
“ก็ได้สิคะ ที่นี่เป็นบ้านของคุณปริญ คุณปริญจะพาใครมาอยู่ด้วยก็ได้ค่ะ แต่...” เธอเว้นระยะ ทอดาวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะพูด
“แต่ช่วยกรุณาอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อเหมือนเมื่อกี้อีกนะคะ ทอดาวไม่รู้หรอกว่า คุณใหม่เคยเป็นอะไรกับคุณมาก่อน หรือเธอเคยเป็นเจ้าของคุณมาก่อน แต่ตอนนี้ทอดาวเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณปริญค่ะ ถ้าวันนี้เราสองคนยังไม่หย่ากัน คุณปริญช่วยกรุณาให้เกียรติและเห็นใจทอดาวสักนิดหนึ่งค่ะ” พูดจบ เธอก็หันหน้าหนีเขา
คำว่า “หย่า” ทำให้ทอดาวสะเทือนใจ ไม่คิดว่าจะหลุดปากออกไป ทอดาวหันไปสาละวนรื้อเอาข้าวของในถุงออกมาจัดการ เธอนึกว่าจะได้ยินปริญพูดอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเสียอีก อย่างน้อยก็ขอโทษ
แต่ไม่เลย...
ทอดาวได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาเดินจากไป
‘อะไรกัน เมื่อวานกับวันนี้ทำไมมันต่างกันราวฟ้ากับเหว เมื่อเช้าฉันยังตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เสียแล้ว ทำไมเขาถึงได้เฉยชากับฉันได้ถึงขนาดนี้’
‘คุณปริญคะ คุณเย็นชาจังเลยค่ะ ฉันเจ็บตรงนี้นะคะ เจ็บที่หัวใจมาก’
ทอดาวทุบไปที่หน้าอกของตัวเอง หัวใจดวงน้อยเหมือนถูกบีบเคล้นด้วยมือยักษ์ใหญ่ จนทอดาวหายใจแทบไม่ออก ความรู้สึกที่เจ็บเจียนตายก่อเกิดขึ้น เหมือนมีคนเอามีดมากรีดและทิ่มแทงที่หัวใจของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
ทอดาวพยายามรวบรวมสติ เรื่องมันยังสด มันยังใหม่ เธอยังไม่ตัดสินใจอะไรทั้งนั้น
แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาที่หน้าห้องครัว
‘คุณใหม่’ คนหน้าด้านไม่สนสี่สนแปดและหน้าไม่อาย
“นี่หล่อนมีอะไรให้กินไหม”
ทอดาวสูดหายใจเข้าเต็มปอดแรงสุด ก่อนจะหันไปมองหน้าของภูริดา
“แล้วคุณอยากจะกินอะไรล่ะคะ เมนูไหนที่อยากจะกิน ฉันเป็นเจ้าของบ้าน เป็นภรรยาของคุณปริญ ฉันจะทำให้ในฐานะที่คุณเป็นแขกของบ้านของเรา”
“ฮ่า ๆ” ภูริดาส่งเสียงหัวเราะน่าเกลียดออกมา
“วันนี้ฉันอาจจะเป็นแขกของบ้านหลังนี้ แต่วันข้างหน้า”
ภูริดายังพูดไม่จบ ทอดาวก็แย้งขัดขึ้น
“ให้มันถึงวันนั้นเสียก่อนค่ะ คุณค่อยมาใช้สิทธิ์ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ค่ะ ฉันยังถือทะเบียนสมรสอยู่ และฉากที่ฉันเห็นเมื่อกี้นี้ มันตำตาอยู่ก็จริง คุณกำลังคุกคามมาทำตัวเป็นชู้กับผัวของชาวบ้าน ไร้ยางอาย”
“แล้วไง” คำที่สวนกลับ
ทอดาวเสียอีกที่ไปไม่เป็น พอได้เจอคำตอบที่ตอกกลับใส่หน้ามาแบบนี้ “คุณเป็นคนสวยและดูดีมาก ๆ เลยนะคะ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณอยากได้ผัวของชาวบ้านนัก” สายตาฟาดฟัน ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้เกรงใจ เธอก็ไม่ควรเกรงใจเช่นกัน
พอโดนสวนกลับมาแบบนี้ภูริดาก็น่าเปลี่ยนสีไป แต่ก็ปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปรกติได้
“เธอคงไม่รู้ว่าเมื่อก่อนพี่ปริญเคยจีบฉันมาก่อน”
“นั่นมันเป็นอดีตค่ะ ฉันไม่สนใจหรอก ฉันสนใจเพียงปัจจุบันและวันนี้เท่านั้น”
“ก็แล้วแต่เธอน่ะ ฉันเพียงแค่อยากจะบอกให้รู้เอาไว้ ว่าพี่ปริญเขายังคงรักฉันมากเลย พอฉันกลับมาเขาดีใจ และไม่ปฏิเสธที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เขายังบอกอีกว่าเขาเสียใจที่ตอนนั้นฉันหนีเขาไป”
‘คงจะเป็นตอนนั้นสินะ’ เจ็บเสียยิ่งกว่าเจ็บ
“แล้วไงคะ” ทอดาวพูดประโยคย้อนกลับ ทำให้ภูริดาคอแข็งขึ้น
“ก็เขาเห็นเธอเป็นตัวแทนของฉันไงยังทำโง่ไม่เข้าใจอีก”
“ดูคุณภูมิใจมากเลยนะคะ ที่เคยได้เป็นคนรักของเขามาก่อน ถึงอย่างไรคุณจะปฏิเสธว่า ฉันคือตัวจริงในชีวิตของเขาไม่ได้หรอกค่ะ ถึงแม้ฉันจะมาทีหลังคุณ แต่ฉันก็ได้ถือทะเบียนสมรส ฉันได้แต่งงานกับเขา ฉันต้องขอโทษนะคะ แค่อยากย้ำให้คุณรู้ข้อนี้เอาไว้นะคะคุณใหม่”
เมื่อถูกตีฝีปาก ภูริดาก็หน้าแย่ ในแวบนั้นทอดาวก็ได้เห็นแววหวาดหวั่น แต่ภูริดาก็ยังทำหน้าเชิดลอย
“ฉันรู้แล้ว”
ภูริดาเริ่มไม่พอใจที่ถูกตอกกลับ นึกว่าทอดาวจะไม่มีกึ๋นและคงไม่กล้า
“แต่คุณก็ยังกล้า เป็น...” ทอดาวไม่กล้าพูดคำว่าชู้ออกไปด้วยซ้ำ
“อย่ามาถกเถียงอะไรเลย ยังไงก็คอยดูกันต่อไปก็แล้วกัน เฮ้อ... ตอนนี้ฉันหิว แค่มาถามเธอว่ามีอะไรให้กินหรือเปล่า”
“มีค่ะ ขากลับมามีตลาดนัด ฉันก็เลยแวะ ฉันซื้อขนมไข่เหี้ยมาด้วยนะคะ ไม่รู้คุณรู้จักขนมไข่เหี้ยหรือเปล่า” ทอดาวย้ำคำว่าเหี้ยชัดมาก
“ขนมบ้าบออะไร”
ทอดาวโยนขนมไข่หงส์ลงไปต่อหน้าของภูริดา
“ป้าที่อยู่แถวบ้านของฉันนะคะ ป้าแกร่านมาก ฉกผัวของคนอื่นไปทั่ว และแกชอบกินขนมไข่เหี้ยด้วยนะคะ คุณเองก็คงจะชอบเหมือนกัน เพราะรสชาติถูกปาก เอาขนมไข่เหี้ยไปกินก่อนดีไหมคะ จะได้รองท้อง ปากจะได้ไม่ว่างด้วย อีกอย่างกว่าฉันจะทำอาหารเสร็จคงอีกนาน วันนี้จะทำยำสามแรด ต้มร้อนร่าน ๆ แต่ใช้เวลานิดหนึ่งนะคะ”
“แกนี่มันปากดีใช่ได้นะ กล้าด่าฉัน”
ภูริดาเริ่มไม่ไหวแล้ว ขยับตัวเข้ามาใกล้
“ด่าอะไรคะ ฉันกำลังพูดถึงขนมไข่เหี้ยจริง ๆ และเรื่องเล่าของป้าข้างบ้านน่ะค่ะ แต่ถึงจะเป็นความจริง แต่คุณเพิ่งจะยอมรับกับฉันเองว่าคุณอยากเข้ามาในชีวิตของครอบครัวเราสองคน คุณใหม่คะ พ่อฉันเคยสอนเอาไว้นะคะว่า ผู้หญิงดี ๆ จะมีคนมาขอแต่งงานได้สามีดี ๆ แต่ผู้หญิงหน้าด้านหน้าทน พวกผู้ชายเขาเอาไว้เป็นทางผ่านของท่อปัสสาวะ ไม่รู้คุณเคยได้ยินหรือเปล่า”
“แกนี่มันปากร้าย”
-----------------------เลิศแม่ เราอย่ายอม --------------------
- ผู้เขียน
