บอกรัก
1518 คำ
เขานุ่งเพียงชุดคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียว ซึ่งปกติเวลานอน เขาก็เป็นคนที่ไม่ชอบใส่อะไรอยู่แล้ว ชายหนุ่มยืนมองหลินอยู่ข้างเตียงนิ่งอยู่นานสองนานเขาขยับบิดตัวด้วยความเมื่อยล้ามาทั้งวัน แล้วลงนั่งข้าง ๆ เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ ทันใดนั้น หลินก็สะอื้นตัวโยน เหมือนกำลังร้องไห้ ทำท่าทางตะเกียกตะกาย
พีคเอื้อมมือของเขาวางไปที่หน้าอกของหญิงสาว กดมือลงเบา ๆ แล้วมืออีกข้างจับข้อมือของเธอไว้ หลินหยุดดิ้น แต่ยังคงร้องคราง
“อื้อ ๆ” เขาจึงยกข้อมือลูบไปที่ศีรษะของเธอเบา ๆ
‘ฝันร้ายแน่ ๆ เลย’ เขาเห็นมีน้ำตาไหลออกมาจากตาของหลินจริง ๆ พีคเห็น จึงใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้เธอ
“หลิน ๆ น้องหลินครับ ได้ยินพี่ไหม” ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอเบา ๆ หญิงสาวยังคงสะอื้น ดึงมือของพีคเข้าไปกอดแน่น ชายหนุ่มไม่กล้าขยับตัว ขณะนั้นเวลาสองนาฬิกาสามสิบนาทีของวันใหม่ พีคยอมรับกับตัวเองว่าล้ามาก ๆ เปลือกตาของเขาเริ่มหนัก
ชายหนุ่มค่อย ๆ เอนกายลงไปนอนข้าง ๆ หลิน คิดไว้ว่าสักประเดี๋ยวค่อยลุกกลับไปที่ห้องของตน หลินหยุดสะอื้น ซุกกายแนบชิดกับอกกว้างของชายหนุ่ม เขาใช้มือยกศีรษะของหลินให้มาหนุนบนแขนของเขา กระชับวงแขน โอบกอดไว้เพื่อปลอบโยน
หลินขยับตัวตื่น เมื่อถึงเวลาสี่นาฬิกาห้าสิบนาทีของทุกวัน เธอต้องลุกไปทำกิจวัตรประจำวันหรือเข้าห้องน้ำ เธอทำอย่างนี้ตลอดสามปีกว่าที่อยู่ที่นี่ เธองัวเงีย ค่อย ๆ เลื่อนตัวออกจากผ้าห่ม ลุกขึ้นเดินมุ่งหน้าตรงไปเข้าห้องน้ำทันที ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยว่ามีคนมานอนอยู่ข้าง ๆ
ในใจตอนนั้น เธอคิดว่าเป็นหมอนอิงที่เธอหยิบขึ้นมาบนเตียงจากพนักพิงโซฟา ตอนก่อนจะนอน เพราะเธอติดหมอนข้างใบใหญ่ที่เธอใช้อยู่เป็นประจำที่หอพัก ถ้าหากไปนอนที่ไหน เธอก็มักจะนอนไม่ค่อยหลับเพราะอาการติดหมอนข้างงอมแงม และนอนผิดที่ผิดทาง แต่ครั้งนี้เธอไม่ค่อยสบาย อีกอย่างคงเป็นเพราะฤทธิ์ยาคลายเครียดที่พยาบาลจัดให้ หญิงสาวยังคงมีอาการอ่อนเพลีย ในหัวยังรู้สึกหนักอึ้ง ตัวเธอยังรุม ๆ เหมือนมีไข้อยู่เล็กน้อย เกิดอาการเวียนหัวระหว่างเดินเข้าไปในห้องน้ำ หญิงสาวตั้งใจว่า แปรงฟันเสร็จ จะขอนอนต่ออีกสักงีบ
ไฟในห้องน้ำของโรงแรมนี้เป็นระบบอัตโนมัติ เมื่อเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป แสงไฟจะสว่างขึ้นทันที โรงแรมยังเลือกใช้เป็นหลอดไฟที่ส่องเป็นไฟสลัว ๆ ไม่สว่างมากนัก พีคขยับตัวนอนให้เข้าที่ เขาสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม รู้สึกเมื่อยขบเพราะมีหลินนอนทับแขนอยู่เกือบทั้งคืน เขาไม่รู้สึกว่าไม่ได้นอนอยู่ในห้องของตนเอง
หลินทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เธอตั้งใจกลับเข้ามานอนต่อ เมื่อหันหลังปิดประตูห้องน้ำ แสงไฟที่สว่างก็ดับลงทันที แล้วเมื่อคืนตอนที่พีคแวะมาดูเธอ เขาได้ปิดไฟบางดวงไป และหมุนทามเมอร์ของหลอดไฟที่เหลือให้มีแสงน้อยที่สุด เธอจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นว่า มีใครบางคนนอนอยู่บนเตียงเดียวร่วมกับเธอ
หลินขึ้นไปนอนบนเตียงทันที เคลื่อนตัวเองไปไว้ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับที่ชายหนุ่มนอนอยู่ ด้วยความเคยชินของเขาที่ไม่เคยขาดหญิงสาวมานอนขนาบข้าง เขาเริ่มใช้มือควานหาใครบางคน แล้วก็เจอเข้ากับร่างของหญิงสาว รีบคว้าเอวบางเข้ามากอดแนบชิดกับร่างกายตัวเอง
หลินได้สติทันที เพราะยังไม่ได้หลับสนิท แค่กำลังเคลิ้ม ๆ เธอสะดุ้งลืมตาขึ้น รู้สึกตกใจ จมูกไวเหมือนความคิด ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจากกลิ่นกายชายหนุ่ม
‘กลิ่นนี้ช่างคุ้นนัก’เธอนึกทบทวน นึกขึ้นได้ว่าเป็นกลิ่นที่พีคใช้ เธอจำได้อย่างแม่นยำ เพราะตัวเธอเองเพิ่งได้แนบชิดสนิทกายกับชายหนุ่มไปเมื่อตอนหัวค่ำ
เธอลองขยับตัวเล็กน้อย ฟังเสียงลมหายใจของเขายังคงสม่ำเสมอ ทำให้เธอรู้ว่าชายหนุ่มนั้นหลับสนิท หญิงสาวนอนนิ่ง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ใจหนึ่งก็อยากปลุกให้เขาตื่น แต่อีกใจหนึ่งก็อยากอยู่แบบนี้ไปนาน ๆ รู้สึกสับสนในตนเอง
พานนึกถึงเรื่องเมื่อหัวค่ำ นึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มทำกับเธอ รอยจุมพิตยังคงติดค้างอยู่ที่ริมฝีปาก มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับหลิน เพราะเธอยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน
หญิงสาวไม่ได้ขี้เหร่อะไร อยู่ในกลุ่มน่ารักด้วยซ้ำไป มีเพื่อนชายและรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยมาขายขนมจีบกันอยู่หลายคน แต่เธอก็ไม่เคยสนใจใคร เพราะเสียงของเตี่ยยังก้องอยู่ในหู เรื่องที่เธอมีคู่หมายหมั้นแล้ว
แต่คนที่นอนอยู่ข้างกายนี้ และกำลังก่ายกอดเธอ หลินใจเต้นตึก ๆ ความรู้สึกนี้คืออะไร เธอยอมรับ ว่าเธอชอบเขา และได้แต่แอบมองทุกครั้ง ที่เขาไปที่ร้านพร้อม ๆ กฤษ แพรวา และภุชงค์
‘คนอะไร มองตรงไหน มุมไหนก็ดูดีไปหมด’หญิงสาวต้องตาต้องใจในความหล่อ ตรงสเปก รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ แต่เมื่อได้รู้ข้อมูล และเรื่องราวเกี่ยวกับสาว ๆ ของเขา และการใช้ชีวิตที่ดูแตกต่างกันเหลือเกิน ทำให้เธอไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าใกล้เขาหรอก ได้แต่แอบชื่นชมอยู่ห่าง ๆ
หลินไม่ได้หลับเลยหลังจากนั้น เพราะมัวแต่ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เวลาผ่านไปนานเท่าไรก็ไม่รู้ แต่ถึงเวลาที่ชายหนุ่มต้องตื่น ทุกหกโมงเช้าตามความเคยชิน ว่าจะต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง เขาเริ่มใช้มือลูบไล้ไปทั่วหน้าอกของหญิงสาว ซุกหน้าไปที่ซอกคอของเธอ ปลายจมูกเริ่มซุกซน ไล่มือสัมผัสลงไปตามร่างกายของหญิงสาวอย่างคล่องแคล่ว ประสานการทำงานสอดคล้องกับสัมผัสจากปลายนิ้ว
หลินใจเต้นแรง ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า พยายามขยับตัวขัดขืน และใช้มือดันตัวออกห่างเขา แต่วงแขนกว้างไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ เขาพลิกตัวขึ้นด้านบน ใช้ลำตัวกดทับเธอไว้ไม่ให้ดิ้น ร่างกายชิดแนบกัน
“พี่พีคไม่ได้นุ่งผ้า” เธอรับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาเหมือนไม่มีอะไรห่อหุ้มไว้ หลินได้รับรู้สัมผัสถึงร่างกายกำยำที่เบียดชิดเข้ามา รู้ถึงความปรารถนาของชายหนุ่ม เขาใส่แค่ชุดคลุมผืนเดียว แม้แต่ under ware ก็ไม่ได้ใส่ แค่ใช้มือดึงสายคาดเอวออก ชายหนุ่มก็เปลือยเปล่าแล้ว
เธอเผยอปากจะพูดและร้องห้าม แต่เขากับใช้ริมฝีปากลงมาปิดปากนุ่มนี่เสีย เริ่มแทรกลิ้นเข้าไปหาความหวาน หญิงสาวเผลอตัวจูบตอบรับจุมพิตนั้นอย่างลืมตัว มือและปลายนิ้วของเขาไม่ได้อยู่นิ่ง
เพียงไม่นานชุดนอนที่เธอใส่ก็หลุดไป พร้อมบราและแพนตี้ตัวน้อยนั้นด้วย หญิงสาวไม่เข้าใจตัวเอง แทนที่จะผลักไสกับการกระทำนี้ แต่เธอกับตอบสนองตอบรับทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มจงใจทำ และเขาก็ตั้งใจให้เธอสนองตอบความต้องการของตัวเขาเองด้วย เขาเกลือกหน้า จมูก และปลายลิ้นไปทั่วร่างกายของเธอ หญิงสาวได้แต่ร้องครางเบา ๆ
“อืม... อ๊า... อ้า...” เขายิ้มให้กับตัวเอง แต่ยังไม่รามือจากร่างงาม เธอไม่มีการผลักไสเขาแต่อย่างใด และยังคอยตอบรับในสิ่งที่ชายหนุ่มหยิบยื่นให้ ด้วยเสียงครางกระเส่านั่น ร่างบางกระตุกอยู่หลาย ๆ ครั้ง เธอเปล่งเสียงที่ส่งสัญญาณรักและความพร้อมของร่างงามที่พรั่งพรู
“อ๊า... ไม่ไหวค่ะ พี่พีค อื้อ... อย่าทำแบบนั้นนะ”
เธอแอ่นร่างรับรสสัมผัสจากปลายลิ้นของเขา ขณะอีกฝ่ายเลื่อนตัวมาประกบริมฝีปากกับเธอ ชายหนุ่มบรรจงสอดใส่ และทำกับเธอด้วยความนุ่มนวล เธอโอบกอดคอของเขาเอาไว้แน่น
“โอ๊ย...เจ็บคะ พี่พีค หลินเจ็บคะ” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดตึง จากสัมผัสของแกนกายของเขา ชายหนุ่มที่ทั้งเก่งและรู้จุดอ่อน จุดกระตุ้นอารมณ์ของผู้หญิง ใช้ปากโลมเลียยอดถันเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ เขาขยับกายออก แต่เธอกลับแอ่นกายเหมือนไม่อยากให้มันจากไปไหน
- ผู้เขียน
