“เงินมันเยอะก็ต้องคิดหนักสิวะ ถ้ากู้ได้จะมีปัญญาจ่ายไหม เสี่ยย้งคิดดอกเป็นรายอาทิตย์นะ สามแสนดอกก็หกหมื่น ถามหน่อยจะจ่ายยังไง” คำถามนี้ทำให้สุชาดาอึ้ง แค่ค่าดอกต่อสัปดาห์ก็หน้ามืดแล้ว แต่คนอยากได้เงินและจำเป็นต้องได้ เอ่ยประโยคนี้ออกมา
“ให้นังจันมันตามใช้หนี้ให้เหมือนเดิมสิแม่ ไม่เห็นเราต้องเดือดร้อนเลย พ่อกับแม่ก็ทำอย่างนี้ประจำไม่ใช่เหรอ” สินกับมารศรีมองหน้ากัน และถอนหายใจออกมาพร้อมกัน “พ่อกับแม่ไม่ต้องกลัวว่ามันจะหาเงินใช้หนี้ไม่ได้ มันรู้จักคนตั้งเยอะตั้งแยะ งานที่มันทำก็ทำกับคนรวยๆ ทั้งนั้น ยิ่งงานที่ผับ มีแต่ลูกค้ากระเป๋าหนัก มันขายตัวได้สบายๆ ดาเชื่อว่ามันหาเงินใช้หนี้ได้แน่ๆ พ่อกับแม่ก้แค่ขู่มันมากๆ ขู่มันหนักๆ เหมือนที่เคยทำ คร้านมันจะรีบช่วย”
คำพูดสุชาดาไม่มีความสำนึกผิดในเรื่องที่ตัวเองทำสักนิดเดียว มีความเห็นแก่ตัวเต็มเปี่ยม นอกจากจะไม่เห็นว่าจันทร์หอมเป็นน้องสาวแล้ว ยังคิดว
