“เอก ไปตามจันให้พี่ได้ไหม พี่มีเรื่องด่วนจะคุยกับจัน” สุชาดาบอกเอก พนังงานล้างจานที่เดินกลับเข้ามาด้านในหลังจานำของไปเก็บไว้ด้านนอก
“ได้สิพี่ รอแปปนะ” เอกรับคำ ก่อนเดินเข้าไปในส่วนบาร์
“ทำไมไม่โทรไปหาจันล่ะ โทรไปง่ายกว่าไหม” สมชายพูดอย่างสงสัย
“เวลางาน ที่นี่ไม่ให้พนักงานใช้มือถือ โทรไปนังจันก็รับสายไม่ได้” คำตอบทำให้สมชายถึงบางอ้อ “แกเอายามาด้วยใช่ไหม”
“แกถามฉันสิบกว่ารอบแล้วนะ เบื่อจะตอบ” สมชายคร้านตอบ ทำหน้าเซ็ง
“ก็ถามเพื่อความแน่ใจไง โอกาสมันมีครั้งเดียว ฉันไม่อยากพลาดน่ะ”
สมชายเข้าใจสุชาดา เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยยักยอกเงินในบริษัท กว่าจะหามาคืนได้เลือดตาแทบกระเด็น และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่เขาทำ
“แกไม่ต้องห่วง รับรองว่าคืนนี้จันเป็นเมียน้อยเสี่ยแน่ แล้วแกก็จะได้เงินไปคืนบริษัท” สมชายมั่นในในแผนการและยาที่ตระเตรียมมา
สุชาดาโล่งใจ เพราะหากแผนคืนนี้ไม่สำเร็จ นอกจากไม่ได้เงินไปคืน
