บทที่ 11 กี่น้ำครับเสี่ย
351 คำ
ปิง
ผมรู้สึกตัวเพราะได้ยินเสียงไลน์แจ้งเตือน
พลางเอามือคลำหาน้อง
ไม่มี ไปไหนนะ
ผมลืมตาหยิบโทรศัพย์
Line
กัฟ:เหนื่อยมั้ยเสี่ย
คลาส:ไข่ลวกมั้ยครับ
พิชญ์:กี่น้ำครับเสี่ย ของขาดมานาน
คลาส:มันไม่อ่านวะ ท่าจะหนัก
กัฟ:น้องครีมกูพังหมดละมั้ง
Read
พิชญ์:เห้ย อ่านละอ่านละ
ปิง:อะไรของพวกมึง น้องครีมกูไอ้กัฟ
กัฟ:หูยยยย พ่อคนห่วงเมีย
ปิง:ยัง แค่เกือบ
พิชญ์: หะ เสืออย่างมึง เนื้อเข้าปากแล้วปล่อยเหรอวะ
ปิง:กูรอน้องเต็มใจ
กัฟ:กูว่าระดัยมึงไม่ได้แค่นอนจับมือมั้ง
ปิง:เออ แต่ยังไม่สอดไง มึงพอใจยัง
คลาส:น้องเป็นไงบ้าง
ปิง:แม่ของลูกกูเก็บไว้รู้คนเดียวเว้ย
กัฟ:โห้ยยย น้องครีมสุดยอด ห้ามเสือหิวได้
ปิง:ก็กูรักเค้า กูไม่คุยกะพวงมึงละ
ผมลุกมาอาบน้ำและใส่เสื้อผ้าของผมชุดเดิมที่น้องน่าจะเอามาไว้ให้
แล้วเดินหาน้อง นั่นไงเจอละ ทำไมกางเกงที่บ้านมันมีแต่ตัวสั้นๆ เห็นละหึง ผมเข้าไปกอดน้องจากด้านหลังแล้วสูดกลิ่นน้อง
ทำอะไรให้พี่กินค่ะ หืมมม. ฟอดดดด
"ครืม" ข้าวต้มหมูค่ะ
ว่าพลางหันมายิ้มให้
รอยยิ้มนี้ไงที้ทำใจผมกระตุก
"ปิง"กินข้าวละออกไปข้างนอกกันคะ
แต่ไม่เอากางเกงขาสั้นนะพี่หวง
ครีมหันมาทำหน้ายูใส่
ไปไหนคะ
"ปิง"ไม่บอก
ร้านจิวรี่ ณ.ห้าง m
ปิง
สวัสดีครับ
ผมมารับสร้อยที่สั่งไว้ครับ
"พนักงาน" ของลูกค้าเป็นสร้อยเพชร ใบโคเวอร์ 3 แฉกนะคะ
"ปิง" ครับ
ปิงรับของมาตรวจดูแล้ว แล้วหยิยมาใส่ให้น้อง ฉันรักเธอ ความหมายของมัน
น้องใส่แล้วสวยพอดีเลย
"ครีม" พี่ปิงมันแพงคะ
"ปิง"ใส่ไว้นะถ้ารักพี่ พี่เต็มใจให้
แต่ถ้าไม่รักก็ถอดออกได้เลย
"ครีม"ได้แต่ยิ้มเขิล
ขอบคุณค่ะ
- ผู้เขียน
