“กรุณาเปิดประตูด้วยค่ะ ฉันจะออกไปจัดเตรียมมื้อเช้าไว้ให้คุณ”
หญิงสาวรีบหมุนตัวหนีจากแผงอกเขาทันควัน แต่เขาก็จับสองไหล่ระหงให้หมุนกลับมาหาเขาทันควันเช่นกัน
“นี่คุณ! ปล่อยนะ คุณจะทำอะไรฉัน”
อาการตกอกตกใจเกิดขึ้นทันที เมื่อเคยมีประสบการณ์ถูกเขามอบจุมพิตให้เมื่อวันก่อนมาแล้วครั้งหนึ่ง
“ผมไม่คิดจะทำอะไรเลขาตัวเองหรอกนะขอบอก”
ปลัมน์จ้องมองใบหน้าอันตระหนกตกใจของสาวน้อยตรงหน้าแล้วเกิดอาการหมั่นไส้ไม่น้อย ที่ทำท่าทางหวาดกลัวประหนึ่งเขาเป็นผู้ร้ายคดีฆ่าใครมายังไงยังงั้น
“แต่กับคนที่เข้าหาผมแบบไม่เป็นธรรมชาติอย่างคุณ ผมควรจะทำอะไรบ้างก็ดีนะ จะได้เป็นเครื่องกำราบคุณไว้ว่าอยากได้คิดทำอะไรมากไปกว่านี้”
“อุ๊ย!!! ”
สองมือของเขาดึงไหล่ระหงนั้นเข้าหาอย่างแรงจนสองมือบางที่กันตัวให้ห่างจากเขาปะทะเข้ากับอกกว้างเปล่าเปลือย
“คุณจะทำอะไร อย่านะ”
พลอยหยกตกใจกับการใกล้เขาด้วยแรงรั้งของสองแขน โดยม
